Prawdziwy przyjaciel: Prawdziwy przyjaciel

Oryginalny tytuł:

The True Friend: Il vero amico

Zawartość książki:

Zgodnie z mieszanką komicznego dowcipu i farsy Goldoniego, fabuła jest zapierającą dech w piersiach sekwencją zwrotów akcji, która rozwija się dopiero w ostatnich linijkach z zaskakującym zakończeniem.

Dwóch przyjaciół jest zakochanych w tej samej młodej kobiecie. Żaden z nich nie chce narażać swojej przyjaźni. Jak miłość może zatriumfować bez zerwania ich przyjaźni? Goldoni bada konflikty, które pojawiają się, gdy Florindo musi wybierać między Lelio, swoim najlepszym przyjacielem, a Rosaurą, narzeczoną swojego najlepszego przyjaciela. Do tej zagadki dochodzą kwestie tego, czy Ottavio, stary skąpiec, zapewni posag, a dojrzała Beatrice nieustannie dąży do Florindo.

Akcja sztuki rozgrywa się w Bolonii w domu Lelio. Florindo jest gościem wraz ze swoim wiernym służącym. Od początku sztuki Florindo stara się wrócić do domu w Wenecji, aby nie zaszkodzić związkowi swojego przyjaciela. Jednak jego wyjazd jest raz po raz utrudniany przez gospodarzy, co prowadzi do kolejnych komplikacji.

Od samego początku fabuła jest intensywna i szybko się rozwija, z inwersjami wprowadzanymi do akcji w szybkim tempie. Tworzy to napięcie, które trwa przez całą sztukę, gdy potencjalni partnerzy małżeńscy są zamieniani tam iz powrotem, aż do samego końca, kiedy publiczność w końcu odkrywa, jakie będzie przeznaczenie głównych bohaterów. Czy zwycięży miłość czy przyjaźń?

Element wenecki jest wprowadzony do tej sztuki przez Florindo i jego służącego, oboje Wenecjan. Poza tymi dwiema postaciami, wszyscy pozostali są przedstawieni jako samolubni i chytrzy - zarówno słudzy, jak i panowie. Napięcie jest stale utrzymywane na wysokim poziomie dzięki walce między postaciami. Zmagania te wynikają nie tylko z miłości i przyjaźni, ale są także pokoleniowe i społeczne. Co więcej, istnieje dodatkowa komplikacja w kontraście wyobrażeń bohaterów o rzeczywistości, gdy oszukują się nawzajem. Tworzy to dramatyczną ironię i humor, ponieważ publiczność wie więcej niż którakolwiek z postaci na scenie.

To wnikliwe tłumaczenie zostało docenione przez badaczy Goldoniego za genialne zachowanie rytmu, humoru i szybkiego tempa typowego dla dialogów Goldoniego, podczas gdy monologi są uważane za równie uderzające w nowym języku, jak w oryginale.