Śluby w domu

Opinie czytelników

W „In-House Weddings” Bohumil Hrabal przedstawia na wpół autobiograficzną opowieść o swoim życiu i miłości oczami swojej żony, Eliski. Książka łączy w sobie humor, tragedię i elementy surrealistyczne, szczegółowo opisując zaloty pary na tle czeskiego społeczeństwa po II wojnie światowej. Zamiast skupiać się na tradycyjnej fabule, podkreśla interakcje bohaterów, dziwactwa i humorystyczne niedociągnięcia Hrabala.

Książka prezentuje piękny i wzruszający styl pisania Hrabala, pełen przyziemnego humoru i czułości. Oferuje wgląd w życie autora z unikalnej perspektywy, łącząc komedię i tragedię. Narracja jest zabawna i bogata w rozwój postaci, a także łączy się ze scenariuszami i postaciami z poprzednich dzieł Hrabala. Czytelnicy docenią jakość tłumaczenia i emocjonalny hołd złożony żonie autora.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać brak standardowej fabuły lub tradycyjnej struktury opowiadania za wadę. Odbiega ona od absurdalnego humoru i surrealizmu, które można znaleźć w innych dziełach Hrabala, co może rozczarować fanów oczekujących podobnych tematów. Dodatkowo, kontekst historyczny może być ciężki i złożony, a tematy brutalności mogą nie spodobać się wszystkim czytelnikom.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

In-House Weddings

Zawartość książki:

Zainspirowany „panią Tołstoj i panią Dostojewską, których biografie o ich mężach zostały opublikowane w Pradze”, Bohumil Hrabal postanowił stworzyć własne dzieło autobiograficzne, pozornie fikcyjne, z punktu widzenia swojej żony.

Napisałby, jak powiedział, „nie o sobie, ale trochę o tym, jak to wszystko było, to nasze małżeństwo, ze mną jako klejnotem i ozdobą naszego wspólnego życia”. Zadanie, którego podjął się tak nieuczciwy talent komediowy, nie mogło być niczym innym niż dziwnie zachwycającym; a w In-House Weddings, pierwszej z trylogii, którą wyprodukował Hrabal, poznajemy autora oczami jego żony Eliski.

Opowiada ona o jego życiu, począwszy od wychowania w Nymburku, poprzez pracę dyspozytora na stacji kolejowej, a następnie w fabryce makulatury, jego pierwszą publikację, kłopoty z władzami i jego związek z wybitnymi artystami i autorami, takimi jak Jiri Kolar, Vladimir Boudnik i Arnost Lustig. Cyganeryjne życie Hrabala samo w sobie było źródłem ogromnego zainteresowania czeskiej publiczności; przetworzone tutaj, staje się jeszcze bardziej przekonujące, jest dowcipnym portretem życia artystycznego w powojennej Europie Wschodniej i wymowną refleksją nad tym, jak takie życie może zostać przekształcone w świetle literackiego blasku.