Lęki totalne: Wybrane listy do Dubenki

Opinie czytelników

Książka „Lęki totalne: Listy do Dubenki” to szczery wgląd w życie i myśli czeskiego pisarza Bohumila Hrabala. Składa się z listów adresowanych do April Gifford, która była jego muzą. Recenzenci doceniają emocjonalną głębię i literacką jakość tej pracy, podczas gdy niektórzy zauważają, że może ona stanowić wyzwanie dla czytelników niezaznajomionych z czeską kulturą i historią.

Książka oferuje bogatą i wzruszającą podróż do umysłu Hrabala, ujawniając jego spostrzeżenia i doświadczenia jako wybitnego czeskiego powieściopisarza. Jest chwalona za sympatyczny, ironiczny i liryczny styl, z wciągającą treścią obejmującą różne tematy, w tym literaturę, historię i osobiste refleksje. Recenzenci uważają, że Hrabal przedstawia „małych ludzi” w sposób zrozumiały i pełen głębokiego szacunku.

Niektórzy czytelnicy mogą mieć trudności z nawiązaniem kontaktu z treścią, jeśli nie są zaznajomieni z historią lub kulturą Czech, ponieważ jest ona mocno zakorzeniona w lokalnym kontekście. Ponadto kilka recenzji wspomina, że tekst może być chaotyczny i przeskakiwać tematycznie, co może być dezorientujące dla niektórych.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Total Fears: Selected Letters to Dubenka

Zawartość książki:

W listach pisanych do April Gifford (Dubenki) w latach 1989-1991, które nigdy nie zostały wysłane, Bohumil Hrabal (1914-1997) opisuje doniosłe wydarzenia tamtych lat, widziane najczęściej z okien jego ulubionych pubów.

Hrabal, posługując się językiem potocznym i świadomym, który uczynił go jednym z najważniejszych pisarzy i innowatorów powojennej literatury europejskiej, przedstawia humorystyczną i momentami wzruszającą relację z życia w Pradze pod okupacją nazistowską, w czasach komunizmu i krótkiej euforii po rewolucji 1989 roku, kiedy wszystko wydawało się możliwe, nawet różowe czołgi. Przeplatają się one z fragmentarycznymi wspomnieniami z podróży do Wielkiej Brytanii, podczas których próbował odnaleźć wszystkie miejsca wspomniane w „Pustkowiu” Eliota, oraz do Stanów Zjednoczonych, gdzie trafił do jednego z przybytków Dylana Thomasa, porównując kelnerki do tych, które znał w Pradze.

Rezultatem jest mistrzowska mieszanka osobistej historii i skojarzeń oddana w prozie tak potężnej, jak poetyckiej.