Czuły Barbarzyńca - Teksty Pedagogiczne

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

Tender Barbarian - Pedagogic Texts

Zawartość książki:

Vladimír Boudník nigdy nie chciał żyć jako następca tego, co już się wydarzyło. Zamiast tego wolał grać imbecyla, którego jedynym pragnieniem było zapoczątkowanie nowej ery, nowej epoki, nowego życia, które powstało dzięki niemu.

- Bohumil Hrabal

Czuły barbarzyńca to seria tekstów, które Hrabal skompilował z jednej strony, aby oddać hołd swojemu zmarłemu przyjacielowi, eksperymentalnemu grafikowi Vladimírowi Boudníkowi, a z drugiej jako nieco fabularyzowany opis ich życia w latach 50. w Pradze-Libeň, z awangardowym poetą / filozofem Egonem Bondy działającym jako folia i dialektyczna antyteza Boudníka. Pod koniec lat 40. wszyscy trzej próbowali wyjść poza surrealizm: Bondy i Hrabal z realizmem totalnym, a Boudník z eksplozjonizmem, asocjacyjną metodą graficznej interpretacji przypadkowych plam. Boudník gra tu naifa, proletariackiego artystę, czułego barbarzyńcę, któremu stan łaski przychodzi naturalnie, spontanicznie, podczas gdy dla Bondy'ego, który wertuje filozoficzne księgi, by dowiedzieć się, jak osiągnąć taki stan, staje się to niekończącym się źródłem frustracji i podziwu, na co reaguje potokami inwektyw. Hrabal wspomniał kiedyś, że kiedy w 1973 roku usiadł, by napisać coś o Boudníku na wystawę i publikację samizdatu upamiętniającą piątą rocznicę jego śmierci, po prostu pisał i pisał, a książkę czyta się niemal jak tekst automatyczny, ponieważ jeden epizod rozlewa się w drugi, a interakcja między dwoma bohaterami tworzy dialektykę, którą Hrabal wskazuje, że zapożyczył z trybu bycia i tworzenia Boudníka.

Niezależnie od tego, czy książka słusznie nazywana jest powieścią, fikcją czy non-fiction, czy też jednym i drugim naraz, jest ona przekonującym świadectwem epoki i grupy przyjaciół, którzy żyli dla sztuki i w sztuce, i udało im się znaleźć piękno i cudowność nawet na wysypisku śmieci, jakim była stalinowska Czechosłowacja. Jak ujął to Hrabal: „Widziałem dwóch ludzi z odciskiem kciuka Boga na brwiach: Vladimíra i Egona Bondy'ego”. Niniejsze wydanie uzupełnia wybór tekstów i grafik Boudníka z nurtu eksplozjonistycznego.