Projekt Arkady

Opinie czytelników

Książka zebrała mieszane recenzje, chwaląc ją za filozoficzną głębię i kulturowe spostrzeżenia na temat XIX-wiecznego Paryża, ale spotkała się z dużym sprzeciwem w związku z jej wersją na Kindle, którą wielu użytkowników uznało za nieczytelną i źle sformatowaną.

Szczegółowa analiza filozoficzna Paryża XIX i początku XX wieku. Niezbędna dla naukowców badających tę epokę. Niektórzy użytkownicy doceniają oryginalne myślenie Benjamina i głębię jego pracy.

Wersja na Kindle jest krytykowana za niskiej jakości skan, z odwróconymi stronami, nieczytelny format i niewłaściwą strukturę prezentacji. Wielu recenzentów czuło się wprowadzonych w błąd przez cyfrową ofertę, opisując ją jako oszustwo lub nielegalną.

(na podstawie 37 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Arcades Project

Zawartość książki:

Dla wielkich pisarzy, jak napisał kiedyś Walter Benjamin, ukończone dzieła są lżejsze niż te fragmenty, nad którymi pracują całe życie. Wymyślony w Paryżu w 1927 roku i wciąż w toku, gdy Benjamin uciekł przed okupacją w 1940 roku, Projekt Arkady (po niemiecku Das Passagen-Werk ) to monumentalna ruina, skrupulatnie budowana przez trzynaście lat - teatr, jak nazwał go Benjamin, wszystkich moich zmagań i wszystkich moich pomysłów.

Koncentrując się na arkadach dziewiętnastowiecznego Paryża - przeszklonych rzędach sklepów, które były wczesnymi centrami konsumpcjonizmu - Benjamin przedstawia montaż cytatów i refleksji na temat setek opublikowanych źródeł, układając je w trzydzieści sześć kategorii z opisowymi rubrykami, takimi jak Moda, Nuda, Miasto Marzeń, Fotografia, Katakumby, Reklama, Prostytucja, Baudelaire i Teoria Postępu. Jego głównym zainteresowaniem jest to, co nazywa utowarowieniem rzeczy - proces, w którym umiejscawia decydujące przejście do epoki nowoczesnej.

Projekt Arkady to wysiłek Benjamina, by przedstawić i skrytykować burżuazyjne doświadczenie dziewiętnastowiecznej historii, a tym samym wyzwolić stłumioną prawdziwą historię, która leżała u podstaw ideologicznej maski. W gwarnych, zagraconych arkadach ulica i wnętrze łączą się, a czas historyczny rozpada się na kalejdoskopowe rozproszenia i pokazy efemeryd. Tutaj, z dala od tego, co zwykle rozumie się przez postęp, Benjamin odnajduje utracony czas osadzony w przestrzeni rzeczy.