Berlińskie dzieciństwo około 1900 roku

Opinie czytelników

Książka „Berlińskie dzieciństwo” Waltera Benjamina przedstawia zbiór winiet z młodości autora w Berlinie, napisanych poetycką prozą. Jest znana z pięknego stylu, bogatych obrazów i kulturowych spostrzeżeń, choć znajomość historii Europy zwiększa zrozumienie. Niektóre recenzje podkreślają jej epizodyczny charakter i skupienie się na pamięci, a nie na ustrukturyzowanej narracji.

Pisanie jest znakomite i pięknie wykonane, wypełnione przejmującymi momentami i sugestywnymi obrazami. Wielu czytelników docenia głębię myśli i krytykę kulturową zawartą w tekście, zwracając uwagę na jego znaczącą wartość literacką. Tłumaczenie jest chwalone za jasność i spójność w uchwyceniu istoty oryginalnego dzieła. Czytelnicy zainteresowani pamięcią i kontekstem kulturowym Berlina znajdą w nim bogate spostrzeżenia.

Kilku recenzentów wspomina o gęstości i złożoności tekstu, przez co jest on trudny do zrozumienia dla niektórych czytelników. Co więcej, niektórzy uważają, że jest on zaabsorbowany sobą i pozbawiony szczegółów historycznych, podczas gdy opinie na temat jakości tłumaczenia są mieszane. Epizodyczny format książki może nie spodobać się tym, którzy szukają liniowej narracji.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Berlin Childhood Around 1900

Zawartość książki:

Rozpoczęte w Poveromo we Włoszech w 1932 roku i gruntownie poprawione w 1938 roku, Berlin Childhood około 1900 roku pozostało niepublikowane za życia Waltera Benjamina, jedna z jego "porażek na dużą skalę". "Teraz po raz pierwszy przetłumaczone na język angielski w formie książkowej, na podstawie niedawno odkrytej "ostatecznej wersji", która zawiera własną aranżację autora pakietu świetlistych winiet, może być szerzej doceniane jako jedno z arcydzieł dwudziestowiecznej prozy.

Nie będąc autobiografią w zwyczajowym sensie, wspomnienia Benjamina z jego dzieciństwa w żydowskim domu wyższej klasy średniej na berlińskim West Endzie na przełomie wieków stają się okazją do zunifikowanych "wypraw w głąb pamięci". "W tym diagramie swojego życia Benjamin skupia się nie na osobach czy wydarzeniach, ale na miejscach i rzeczach, widzianych z perspektywy dziecka - kolekcjonera, flaneura i alegorysty w jednym. Książka ta jest również jednym z wielkich tekstów miejskich Benjamina, ożywiającym kokon jego dzieciństwa - parki, ulice, sale szkolne i wnętrza wschodzącej metropolii.

Odczytuje miasto jako palimpsest i labirynt, ujawniając nieoczekiwany liryzm w sercu tego, co znajome. Dodatkową perełką jest przedmowa Howarda Eilanda omawiająca genezę i strukturę pracy, która stanowi kulminację prób Benjamina, by uprawiać filozofię w sposób konkretny.