Pnin

Opinie czytelników

PNIN to mistrzowska eksploracja życia rosyjskiego profesora na emigracji w Ameryce, łącząca humor z ukrytym smutkiem. Poprzez postać profesora Pnina Nabokov bada tematy wyobcowania, doświadczenia imigrantów i niuanse środowiska akademickiego, pokazując swoje wyjątkowe opanowanie języka. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jej głębię i humor, inni uważają ją za gęstą z meandrującą fabułą.

⬤ Przezabawna, a jednocześnie głęboko przejmująca
⬤ błyskotliwa proza podkreślająca mistrzostwo języka Nabokova
⬤ wciągające studium postaci Pnina, który jest ujmujący i można się z nim utożsamić
⬤ bogata tematyka imigracji i środowiska akademickiego
⬤ złożoność pod powierzchownym humorem
⬤ może poruszyć czytelnika emocjonalnie.

⬤ Gęsty i potencjalnie trudny język dla niektórych
⬤ cienka struktura fabuły może frustrować czytelników
⬤ nie jest to tradycyjna narracja z określonym początkiem lub końcem
⬤ pewien postrzegany nihilizm i brak rozwiązania dla postaci
⬤ może czasami wydawać się nużący lub zawiły dla niektórych czytelników.

(na podstawie 143 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Jedna z najbardziej lubianych powieści Nabokova, Pnin, zawiera jego najzabawniejszą i najbardziej przejmującą postać. Serializowany w The New Yorker i opublikowany w formie książki w 1957 roku, Pnin przyniósł Nabokovowi zarówno pierwszą nominację do National Book Award, jak i niespotykaną dotąd popularność.

„Zabawa i satyra to tylko początek zalet tej powieści. Hojny, zdezorientowany Pnin, ten najbardziej uprzejmy i niepraktyczny z ludzi, zdobywa naszą sympatię i szacunek”. „ - Chicago Tribune.

Profesor Timofey Pnin jest nieszczęśliwie zdezorientowanym rosyjskim emigrantem niepewnie zatrudnionym na amerykańskim kampusie uniwersyteckim w latach pięćdziesiątych. Pnin walczy o zachowanie godności poprzez serię komicznych i smutnych nieporozumień, jednocześnie padając ofiarą zarówno subtelnych spisków akademickich, jak i manipulacji celowo niewiarygodnego narratora.

Początkowo niemal groteskowo komiczna postać, Pnin stopniowo zyskuje na znaczeniu poprzez kontrast z tymi, którzy się z niego śmieją. Niezależnie od tego, czy jedzie złym pociągiem, aby wygłosić wykład w języku, którego nie opanował, czy też organizuje przyjęcie na wydziale, podczas którego dowiaduje się, że traci pracę, delikatnie niedorzeczny bohater tej czarującej powieści wywołuje najgłębszy instynkt opiekuńczy czytelnika.