Piasek i żwir Moy

Opinie czytelników

Recenzje najnowszego zbioru Muldoona odzwierciedlają mieszankę podziwu i krytyki. Niektórzy czytelnicy doceniają siłę i głębię jego poezji, podczas gdy inni uważają ją za niejasną i trudną do zrozumienia bez pomocy. Zbiór jest postrzegany jako bardziej przystępny w porównaniu do jego wcześniejszych, bardziej ambitnych dzieł, choć może nie osiągnąć tych samych wyżyn.

Mocna kolekcja z subtelnymi i głębokimi tematami.

Niektóre wiersze są dopracowane, pokazując techniczne umiejętności i dowcip Muldoona.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Moy Sand and Gravel

Zawartość książki:

Dziewiąty zbiór wierszy Paula Muldoona, jego pierwszy od czasu Hay (1998), ukazuje go w bogatej poezji, która rozciąga się od nadrzecznego, obfitującego w jabłka hrabstwa Armagh z lat 50. XX wieku, w którym się wychował, po przedmieścia New Jersey, nad brzegiem kanału wykopanego przez irlandzkich marynarzy, gdzie obecnie mieszka.

Ugruntowane, lśniące, równie szorstkie, co pełne wdzięku, wiersze te wydają się zdolne do przyjęcia niemal wszystkiego i każdego, czy to Tuarega dostrzeżonego na irlandzkiej granicy, Bessie Smith, Marilyn Monroe, królowej Elżbiety I, upolowanego zająca, Williama Tella, Williama Butlera Yeatsa, Siedzącego Byka, Teda Hughesa, wydry, lisa, Mr. i panią Stanley Joscelyne, odkopanym kucykiem, bochenkiem chleba, wychodkiem, killdeerem, Oscarem Wilde'em czy stadem rudzików.

Sercem książki jest elegia dla poronionego dziecka i ten elegijny ton dominuje, szczególnie w eleganckiej przeróbce „Modlitwy za moją córkę” Yeatsa, którą książka się kończy, gdzie plątanina znaków drogowych i sloganów, wraz z duchami admanów, sklepikarzy, flimflammers, fixers i innych przodków, są niesione przez nabrzmiały huraganem kanał, a prywatny smutek zbiega się z niektórymi z najpoważniejszych spraw naszego wieku. Moy Sand and Gravel jest laureatem Nagrody Pulitzera w dziedzinie poezji za rok 2003.