Maggot

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że najnowszy zbiór Paula Muldoona jest zabawny i pomysłowy, pokazując jego unikalne wykorzystanie rymów i wersów do odkrywania różnych tematów. Niektórzy czytelnicy uważają chaotyczny styl za odświeżający, podczas gdy inni krytykują go za nadmierną złożoność i autoreferencyjność, co prowadzi do poczucia znużenia.

⬤ Wciągające i pomysłowe wykorzystanie wewnętrznego rymowania
⬤ lekkie i zabawne podejście
⬤ umiejętność tworzenia znaczenia poprzez zestawienie
⬤ nadaje się do zajęć z literatury
⬤ sugerowane dla czytelników szukających kreatywnej poezji.

⬤ Niektóre wiersze są postrzegane jako zbyt starające się być sprytne
⬤ powtarzające się struktury mogą frustrować niektórych czytelników
⬤ niektórym utworom może brakować rozwoju tematycznego
⬤ złożoność stylu może zrazić osoby niezaznajomione z podejściem Muldoona.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Zawartość książki:

O Planie B, który zawierał kilka wierszy z Maggot, Robert McCrum powiedział niedawno w London Observer, że Paul Muldoon, który zrobił tak wiele, aby na nowo wyobrazić sobie zadanie poety, przeszedł samego siebie w swoim najnowszym zbiorze.

W swojej jedenastej pełnowymiarowej książce Muldoon przypomina nam, że jest tradycyjnym poetą, który niezłomnie kłóci się z tradycją. Jeśli sekwencja poetycka jest głównym trybem Maggot, to z pewnością nie jest to sekwencja poetycka twojego ojca.

Biorąc za punkt wyjścia uwagę W.B. Yeatsa, że jedynymi odpowiednimi tematami dla poważnego nastroju są seks i zmarli, Muldoon znajduje nieoczekiwane sposoby myślenia i odczuwania tego, co to znaczy pogodzić się z początkiem XXI wieku. To nie przypadek, że centralnym punktem Maggot jest dziwaczna medytacja nad nieudanym wierszem, która czerpie ze słownictwa entomologicznej medycyny sądowej.

Ostatnia seria powiązanych ze sobą tekstów przyjmuje za swój temat chęć upamiętnienia scen śmiertelnych wypadków samochodowych. Ekstrawaganckie połączenie zgnilizny i erotyki jest sercem nie tylko sekwencji tytułowej, ale także wielu okrągłych piosenek, które charakteryzują Maggot, i doprowadziły Angelę Leighton, piszącą w The Times Literary Supplement, do postrzegania tych nowych wierszy jako dających czytelnikom ekscytującą, dziką przejażdżkę po wesołym miasteczku, z kilkoma przystankami dla wrażliwych.