Nowy Reynard: Trzy satyry: Renart Le Bestourn, Le Couronnement de Renart, Renart Le Nouvel

Oryginalny tytuł:

The New Reynard: Three Satires: Renart Le Bestourn, Le Couronnement de Renart, Renart Le Nouvel

Zawartość książki:

Tłumaczenie trzech dzieł z drugiej połowy XIII wieku: Renart le Bestourn Rutebeufa, anonimowego Le Couronnement de Renart i Renart le Nouvel Jacquemarta Giele. Te dzikie i bardzo zabawne satyry są w swojej własnej lidze, a Renart le Nouvel zawiera ważną muzykę, która jest reprodukowana w tekście.

Rzadko zdarza się, by średniowieczne dzieło rezonowało z nastrojem teraźniejszości tak bezbłędnie, jak te trzy satyry. Ostre, wściekłe i w końcu apokaliptyczne, te wiersze z drugiej połowy XIII wieku, choć bogato zabawne i nikczemnie komiczne, wyrażają wizję świata i jego zejścia w korupcję i katastrofę, która odzwierciedla nasz własny stan szalejącego niepokoju.

Opowieści o zwierzętach Romana de Renart z XII i XIII wieku - Romans o lisie Reynardzie - cieszyły się ogromną popularnością. Jakakolwiek satyra w tych oryginalnych opowieściach była na ogół lekka w dotyku, ale stworzone w nich postacie, lis, wilk, osioł i lew, by wymienić tylko cztery, były otwartym zaproszeniem dla każdego, kto miał bardziej zjadliwą satyryczną skłonność. Poeta Rutebeuf, w swoim krótkim, ale zaskakującym Renart le Bestourn ("Reynard przemieniony"), wykorzystuje bestie do jadowitego ataku na zakony żebracze i "świętego" Ludwika IX we Francji. W anonimowym Le Couronnement de Renart ("Reynard koronowany") Lis zostaje koronowany na króla, ustanawiając rządy wszelkich wad. A co najambitniejsze, Jacquemart Giele w swoim Renart le Nouvel ("Nowy Reynard"), ogarnięty coraz bardziej wszechobecnym poczuciem apokalipsy, kończy swój poemat Lisem, uosobieniem oszustwa i kłamstwa, nie tylko koronowanym na króla, ale zasiadającym w stałej, złowrogiej kontroli nad światem na szczycie zablokowanego, nieobracającego się Koła Fortuny.

Nowy Reynard jest szczególnie interesujący nie tylko dla studentów literatury średniowiecznej, ale także dla muzykologów. Muzyka, w postaci licznych pieśni, odgrywa ważną rolę w satyrycznym i apokaliptycznym przesłaniu Renart le Nouvel, a wiersz jest znany jako najobfitsze źródło późnośredniowiecznych refrenów. Notacje zachowały się, a muzyka została zredagowana w tym tomie przez Matthew P. Thomsona.