Na powierzchni

Opinie czytelników

„Afloat” Guya de Maupassanta to pamiętnik będący kroniką jego czasu spędzonego na pokładzie jachtu, przeplatający refleksyjne przemyślenia na różne tematy z pięknymi opisami przyrody, pomimo spędzania większej ilości czasu na lądzie niż na morzu. Książka oddaje istotę myśli i doświadczeń Maupassanta, przemawiając zarówno do fanów jego poprzednich dzieł, jak i nowych czytelników. Jednak opinie na temat książki znacznie się różnią, niektórzy uważają ją za pouczającą, podczas gdy inni krytykują jej ciężkie tematy.

Urzekające i sugestywne opisy przyrody, wnikliwe refleksje na temat społeczeństwa i filozofii, oferuje unikalne spojrzenie na umysł autora, nadaje się do spokojnej lektury i dobrze skonstruowanej narracji w stylu dziennika.

Mylący tytuł sugeruje bardziej żeglarstwo niż rzeczywistą zawartość, niektórzy czytelnicy uważają, że tematy filozoficzne są ciężkie lub ponure, i są mieszane uczucia co do tonu, od poetyckiego do ganiącego.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Afloat

Zawartość książki:

Afloat, pierwotnie opublikowana jako Sur l'eau w 1888 roku, to książka o olśniewających, ale zdradziecko zmieniających się prądach, pozornie prosty dziennik rejsu żeglarskiego wzdłuż francuskiego wybrzeża Morza Śródziemnego, który otwiera się, by ujawnić nieoczekiwane głębie, gdy Guy de Maupassant łączy fakty i fikcję, marzenia i dokumentację w całkowicie oryginalnym stylu.

Humorystyczne i niepokojące historie, niewiarygodne wyznania, zabłąkane reminiscencje i przemyślenia na temat życia, miłości, sztuki, natury i społeczeństwa - wszystko to znajduje miejsce na stronach Maupassanta, które w zamyśle i w efekcie są tak wieloma odbiciami płynnego morza, na którym się znajduje - szczęśliwie, ale na zawsze niepewnie - na powierzchni. Afloat jest zatem książką, która zarówno w treści, jak i formie podejmuje ryzyko, jednocześnie starając się nakreślić znaczenie i granice wolności, książką, która sama się tworzy w miarę upływu czasu, a czyniąc to, okazuje się tak zaskakująca i zniewalająco żywotna, jak obrazy współczesnych Maupassantowi van Gogha i Gauguina.