Ocena:
„My” Jewgienija Zamiatina to wpływowa wczesna powieść dystopijna osadzona w totalitarnym społeczeństwie, w którym jednostki są zredukowane do zwykłych liczb. Narracja podąża za D-503, inżynierem w tym szklanym mieście, który napotyka rewolucyjne idee, które rzucają wyzwanie jego ściśle uregulowanej egzystencji. Książka nawiązuje do „Roku 1984” Orwella i „Nowego wspaniałego świata” Huxleya, poruszając tematy indywidualności, wolności i niebezpieczeństw totalitaryzmu. Pomimo historycznego znaczenia i złożonych tematów, czytelnicy zauważyli problemy z tempem, przejrzystością i niektórymi błędami w tłumaczeniu w niektórych wydaniach.
Zalety:⬤ Historyczne znaczenie jako jednej z pierwszych powieści dystopijnych. # Bogaty wątek tematyczny eksplorujący totalitaryzm i indywidualizm.
⬤ Wciągająca narracja, która rezonuje ze współczesnymi czytelnikami.
⬤ Wpływ książki na późniejsze dzieła, takie jak „1984” i „Brave New World”, jest znaczący.
⬤ Złożone postacie i komentarze społeczne dostarczają istotnego materiału do refleksji.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że tempo jest powolne, szczególnie na początku.
⬤ Błędy w tłumaczeniu i problemy z edycją utrudniały czytanie w niektórych wersjach.
⬤ Postacie mogą czasami wydawać się jednowymiarowe.
⬤ Książka może wydawać się przestarzała i odzwierciedlać przestarzałe normy społeczne, które niektórzy czytelnicy uznają za problematyczne.
⬤ Niejednoznaczne zakończenie i niektóre elementy narracji mogą wprawić czytelników w zakłopotanie.
(na podstawie 552 opinii czytelników)
We
Zanim był Huxley; zanim był Orwell; był Zamyatin.
Dziadkiem dystopijnej fikcji nie był George Orwell ani Aldous Huxley; był to mało znany pisarz, od którego obaj zapożyczyli.
My Jewgienija Zamiatina zostało napisane w Rosji Radzieckiej i z niej przemycone.
Państwo Jedyne to świat, w którym ludzie są liczbami, wolna wola jest chorobą, a życie zostało zredukowane do równania matematycznego - dopóki jeden człowiek nie spróbuje uwzględnić ostatecznej niewiadomej: miłości.
