Medytacja transcendentalna: A Scientist's Journey to Happiness, Health, and Peace, zaadaptowane i zaktualizowane z The Physiology of Consciousness: Część

Opinie czytelników

Książka przedstawia perspektywę badań nad świadomością i potencjał Medytacji Transcendentalnej (TM) w przyczynianiu się do pokoju na świecie. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają ją za pouczającą i wartościową, inni krytykują ją jako pseudonaukę pozbawioną metodologicznego rygoru i praktycznych wskazówek.

Książka jest chwalona za przystępne przedstawienie złożonych idei naukowych i nadanie ludzkiej twarzy badaniom nad świadomością. Czytelnicy doceniają kontekst historyczny i uważają, że dyskusja na temat światowych projektów pokojowych Maharishiego jest intrygująca.

Krytycy twierdzą, że książka promuje pseudonaukę, nie dostarczając konkretnych dowodów ani praktycznych instrukcji dotyczących praktykowania TM. Niektórzy uważają, że twierdzenia są absurdalne i nieweryfikowalne, co sugeruje, że książka wkracza na terytorium kultowe i brakuje jej naukowej wiarygodności.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Transcendental Meditation: A Scientist's Journey to Happiness, Health, and Peace, Adapted and Updated from The Physiology of Consciousness: Part

Zawartość książki:

Dr Robert Keith Wallace jest uznanym na całym świecie pionierem badań nad świadomością i techniką Medytacji Transcendentalnej (TM). Przez ponad 40 lat ściśle współpracował z Maharishi Mahesh Yogi, założycielem programu Medytacji Transcendentalnej, który zaoferował tę niezwykłą technologię jako nowe podejście do rozwiązywania odwiecznych problemów jednostki i społeczeństwa.

W tej książce dr Wallace przedstawia łatwy do zrozumienia i kompleksowy przegląd badań nad techniką Medytacji Transcendentalnej w kontekście jego osobistego doświadczenia jako naukowca i nauczyciela. "Jego Ekscelencja przyjmie cię teraz. Głos mnie zaskoczył, tak bardzo starałem się usłyszeć jakikolwiek dźwięk ze świata zewnętrznego.

Uznałem, że w tym miejscu nawet ostrzał artyleryjski byłby stłumiony.

To była moja pierwsza wizyta w bunkrze dyktatora. Kiedy rozejrzeliśmy się po nim, byłem zaskoczony, że jest udekorowany wygodnymi, wypchanymi fotelami i pluszowymi dywanami.

Trudno było zauważyć, że zasłony nie miały za sobą okien, nawet szczelin. Proszę tędy - mruknął strażnik. Podążyłem za małą grupką, która podążyła za nim.

Byliśmy delegacją trzech amerykańskich naukowców odwiedzających Amerykę Środkową z misją pokojową. Przybyliśmy do Nikaragui w odpowiedzi na apel, który pojawił się w prasie od mieszkańców miasta zdewastowanego przemocą brutalnej wojny domowej. Ludzie wzywali każdą krajową lub międzynarodową agencję do niesienia pomocy: "Każdy, kto może pomóc, proszę, pomóż...".