Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Oryginalny tytuł:
The Crisis of Art
Zawartość książki:
Pierwsze angielskie tłumaczenie z rosyjskiego: "The Crisis of Art", wnikliwa broszura licząca 47 stron autorstwa rosyjskiego filozofa religijnego Mikołaja Bierdiajewa z 1918 roku, pierwotnie składała się z 3 artykułów. Niniejszy angielski tekst został rozszerzony o 9 powiązanych artykułów napisanych przez Bierdiajewa w tym okresie, ułożonych w potrójny schemat triadyczny. Pierwsza triada artykułów w niniejszym tekście to te zawarte w oryginalnym rosyjskim tekście z 1918 roku. Artykuł tytułowy, "Kryzys sztuki", służący również jako tytuł broszury, analizuje trendy kulturowe w sztuce, zarówno wizualne, jak i literackie, takie jak symbolizm, dekadentyzm, kubizm, futuryzm (Filippo Marinetti), ze wzmianką o obecnie nieznanych postaciach, takich jak Chiurlenis. Zarówno "Picasso" wizualnie, jak i powieść "Peterburg" A. Bely'ego z 1916 r. wyrażają dezintegracyjne cechy nowoczesnej świadomości. Druga triada artykułów dotyczy wspomnianej w pierwszym artykule postaci rosyjskiej kultury, Wiaczesława Iwanowa, i dotyczy utraconego aspektu "teurgii" w sztuce oraz prób jego odzyskania w świetle dionizyjskości Nietzschego. "Kultura" jako taka w swoich dynamicznych młodzieńczych początkach rozwija się z wnętrza "kultu", "kultu religijnego", a później kostnieje, tracąc swoją witalność. Ale takie próby odzyskania tego początkowego doświadczenia zazwyczaj okazują się sztuczne, okazują się być zwykłymi "afektami kultury", prawdziwego "doświadczenia", w krytyce Bierdiajewa Vyacha. Iwanowa.
Trzecia triada artykułów odnosi się do tej wady. Artykuł o powieści A. Bely'ego z 1910 r., "Srebrna gołębica", jest mrożącym krew w żyłach opisem członka rosyjskiej inteligencji, intelektualnie bardzo wyrafinowanego, ale pozbawionego duszy i charakteru, który angażuje się w rosyjską sektę podobną do Chlustów, "Gołębie". Drugi artykuł, napisany za granicą w 1923 r., odnosi się do wspomnień A. Bely'ego o rosyjskim poecie Aleksandrze Błoku (zmarłym w 1921 r.) i niepowodzeniu w "rozróżnianiu duchów" wśród elementu kulturowego. Ostatni artykuł Bierdiajewa, poświęcony niejasnej postaci francuskiego katolika L. Bloya (zm. 1917), jest najbardziej ujmującym unikatem w naszym tekście. Napisany w 1914 r., przez prawie sto lat, aż do 2005 r., był jedynym źródłem napisanym po rosyjsku na temat L. Bloya i prawie niemożliwym do znalezienia, ale skarbem do przeglądania. Bloy jest w pewnym sensie uważany za ostatecznego przedstawiciela dekadenckiego francuskiego nurtu literackiego, którego nazwiska są nieznane większości. Ale L. Bloy nie jest charakterystyczny dla żadnego nurtu, ani też żaden nurt nie czułby się komfortowo z jego obecnością. Mniej więcej współczesny Nietzschemu, wykazuje podobieństwa do Nietzschego, ale podczas gdy Nietzsche wycofał się do wzniosłej izolacji, L. Bloy wybrał "niską drogę" do burżuazyjnego błota życia. Jest człowiekiem z obsesją na punkcie Absolutu, "człowieka egzystencjalnego", niepowtarzalnego losu i przeznaczenia każdej osoby, o którym osądzać może tylko Bóg.
Na pierwszy rzut oka prowokuje i odpycha, jest irytującym i niemożliwym facetem, obsesyjnym z nieokrzesanymi słowami i manierami. Ale po chwili zastanowienia, jak zauważa Bierdiajew, jest typowy dla dawnych rosyjskich "świętych głupców", a my czujemy fascynację, że spotkaliśmy przenikliwość jasnowidza. Jest człowiekiem ekstremalnym, nie liczącym na jutro ani pojutrze, a jego obsesja czasami graniczy z demoniczną, jak zauważa Bierdiajew, wymagając "rozróżniania duchów". Jego intuicja "samotności" zarówno Boga, jak i pojedynczego człowieka jest wyjątkowa. Krytyka "burżuazyjności" Bloya nie jest typową społeczno-polityczną etykietą ideologów, ale przenikliwie głęboką "metafizyką burżuazyjności". L. Bloy w pełni zasługuje na dalsze badania jako znaczący francuski katolicki personalista i egzystencjalista filozoficzny, do czego zachęca artykuł Bierdiajewa. Dziesiąty artykuł załączony do naszego tekstu nie został napisany przez Bierdiajewa.
Raczej symbolicznie sugeruje potrójną triadyczną strukturę naszego tekstu. Niniejsza książka jest częścią kontynuowanej serii dzieł rosyjskiej filozofii religijnej w pierwszym angielskim tłumaczeniu.
