Ocena:
Ten zbiór krótszych utworów dramatycznych Samuela Becketta prezentuje mieszankę podziwu i krytyki. Fani doceniają egzystencjalne tematy i czarny humor, zwracając uwagę na różnorodność form stosowanych przez Becketta. Niektórzy czytelnicy uważają te utwory za niezbędne, podczas gdy inni wyrażają frustrację z powodu ich złożoności i postrzeganego braku możliwości odniesienia. Pomimo wyzwań, kolekcja jest postrzegana jako znaczący wkład we współczesny teatr.
Zalety:Kolekcja jest cenna dla fanów Becketta, prezentując jego egzystencjalne tematy i czarny humor. Obejmuje różnorodne formy, takie jak sztuki sceniczne, filmowe i radiowe, demonstrując geniusz Becketta. Dzieła są dobrze zorganizowane, dzięki czemu są przydatne podczas seminariów i dyskusji. Wielu recenzentów chwali konkretne sztuki, takie jak „Ostatnia taśma Krappa” i „Cały ten upadek” za ich błyskotliwość i wpływ.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że sztuki są skomplikowane i zawiłe, co prowadzi do braku zaangażowania w treść. Krytycy wskazują, że niektóre prace mogą wydawać się zbyt abstrakcyjne lub niedostępne, przez co trudno je docenić bez kontekstu wykonania. Kilka recenzji wyraża rozczarowanie ogólnym doświadczeniem związanym z czytaniem sztuk, sugerując, że mogą one lepiej nadawać się do interpretacji na żywo niż do analizy literackiej.
(na podstawie 22 opinii czytelników)
The Collected Shorter Plays
Samuel Beckett, wielki mistrz minimalizmu i laureat literackiej Nagrody Nobla z 1969 roku, stworzył niektóre ze swoich najbardziej chwalonych dzieł na scenie w formie krótkiej sztuki.
Ta kompletna i definitywna kolekcja dwudziestu pięciu sztuk i dramatów Becketta obejmuje słynną "Ostatnią taśmę Krappa", "Żar", "Cascando", "Play", "Eh Joe", "Not I" i "Footfalls", a także jego mimów, wszystkie sztuki radiowe i telewizyjne, scenariusz do "Filmu", adaptację "Starej melodii" Roberta Pingeta oraz nowsze "Katastrofę", "Co gdzie", "Quad" i "Noc i sny". "".
