Endgame i Akt bez słów

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że sztuki Samuela Becketta, w szczególności „Endgame” i „Act Without Words”, są złożonymi, absurdalnymi i głęboko egzystencjalnymi dziełami. Wielu czytelników uważa je za prowokujące do myślenia, a jednocześnie trudne, zawierające tematy rozpaczy, wyobcowania i bezsensu istnienia. Styl opisywany jest jako minimalistyczny, co skutkuje potężnym wglądem w relacje międzyludzkie i absurdalność życia. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają głębię i kunszt, inni uważają te sztuki za ponure lub trudne do zaangażowania. Ogólnie rzecz biorąc, są one uznawane za znaczące dzieła literackie, które rzucają wyzwanie konwencjonalnemu opowiadaniu historii.

Sztuki te uważane są za arcydzieła teatru egzystencjalnego. Przedstawiają głębokie i prowokujące do myślenia tematy dotyczące życia, śmierci i relacji międzyludzkich. Czytelnicy doceniają wyjątkowy styl i spostrzeżenia, które wyłaniają się z absurdu. Wielu chwali czarny humor i nieustępliwą naturę pisarstwa Becketta. Kilka recenzji podkreśla przyjemność płynącą z występów na żywo i wartość bezpośredniego zaangażowania się w tekst.

Wielu czytelników uważa sztuki za trudne i niezrozumiałe. Ponure i przygnębiające tematy mogą nie spodobać się każdemu. Niektórzy recenzenci wspominają o uczuciu rozpaczy i zagubienia, sugerując, że praca wymaga pewnego gustu dla niekonwencjonalnych narracji. Niektórzy czytelnicy uważają, że minimalistyczne podejście może sprawić, że historie będą wydawać się niekompletne.

(na podstawie 62 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Endgame and Act Without Words

Zawartość książki:

Samuel Beckett otrzymał Literacką Nagrodę Nobla w 1969 r.

Jego dorobek literacki obejmujący sztuki teatralne, powieści, opowiadania i poezję zapewnił mu niekwestionowane miejsce jednego z największych pisarzy naszych czasów. Endgame, oryginalnie napisana po francusku i przetłumaczona na angielski przez samego Becketta, jest uważana przez wielu krytyków za jego największe dzieło.

Szczyt charakterystycznego dla Becketta surowego minimalizmu, jest czystą i druzgocącą destylacją ludzkiej istoty w obliczu zbliżającej się śmierci.