Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „I Love Learning; I Hate School” autorstwa Susan Blum oferuje szczerą krytykę amerykańskiego systemu edukacji, w szczególności koncentrując się na szkolnictwie wyższym. Łączy ona osobiste anegdoty z badaniami, aby zbadać rozdźwięk między systemem edukacji a potrzebami uczniów. Książka dostarcza cennych spostrzeżeń dla nauczycieli, rodziców i studentów, a także podkreśla wyzwania i frustracje związane z obecnym modelem edukacyjnym.
Zalety:Książka jest dobrze napisana, wnikliwa i łatwa do odczytania. Oferuje osobiste i szczere spojrzenie na kwestie stojące przed szkolnictwem wyższym, opowiadając się za ponowną oceną metod edukacyjnych w celu lepszego dostosowania ich do potrzeb studentów. Wielu czytelników uznało ją za przekonującą i istotną, dostarczającą przydatnych refleksji dla nauczycieli i rodziców.
Wady:Niektóre recenzje krytykowały książkę za zbyt anegdotyczną i pozbawioną głębi w porównaniu z innymi pracami naukowymi. W narracji pojawiają się wzmianki o „podejściu strzelbowym”, co sugeruje raczej rozproszoną prezentację pomysłów niż ukierunkowaną mapę drogową dla zmian systemowych. Książka może nie dostarczać konkretnych rozwiązań, ale raczej podkreśla problemy w systemie edukacji.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
I Love Learning; I Hate School: An Anthropology of College
Zawartość książki:
Susan D. Blum, profesor antropologii, sfrustrowana wynikami swoich studentów, swoimi relacjami z nimi i problemami własnej córki w szkole, postanowiła zrozumieć, dlaczego jej studenci uważają, że ich doświadczenie edukacyjne w instytucji z najwyższej półki jest tak trudne i niesatysfakcjonujące.
Dzięki swoim badaniom i rozmowom ze studentami odkryła niepokojącą rozbieżność między celami uniwersytetu a potrzebami studentów. W książce "I Love Learning. Nienawidzę szkoły" Blum opowiada dwie przeplatające się, ale nierozłączne historie: wyniki swoich badań nad tym, jak uczniowie uczą się w przeciwieństwie do sposobu, w jaki działa konwencjonalna edukacja, oraz osobistą narrację o tym, jak ona sama została zmieniona przez to zrozumienie.
Blum dochodzi do wniosku, że dominujące formy szkolnictwa wyższego nie pasują do niezliczonych form uczenia się, które pomagają studentom - ludziom w ogóle - opanować znaczące i wartościowe umiejętności i wiedzę. Studenci są w stanie nauczyć się ogromnych ilości, ale sposób, w jaki zorganizowane jest szkolnictwo wyższe, często prowadzi do tego, że się nie uczą.
Co więcej, prowadzi to do złych skutków. W tej krytyce szkolnictwa wyższego, nasyconej antropologicznymi spostrzeżeniami, Blum wyjaśnia, dlaczego tak wiele idzie nie tak i oferuje sugestie, jak dostosować naukę w klasie do odpowiednich form zaangażowania.
Rzuca wyzwanie naszemu systemowi edukacji i opowiada się za "ponowną integracją nauki z życiem". "
