Josephus: The Wars of the Jews: Or the History of the Destruction of Jerusalem
Józef Flawiusz urodził się jako Józef Ben Matatiasz w 37 r. n.e.
w Jerozolimie w rodzinie kapłańskiej i królewskiej. Doskonale studiował prawo żydowskie i studiował z saduceuszami, faryzeuszami i esseńczykami, ostatecznie sprzymierzając się z faryzeuszami. W 62 r.
p.n.e.
udał się do Rzymu, aby uwolnić kilku uwięzionych kapłanów. Po wykonaniu tej misji za wstawiennictwem żony Nerona, Poppei, powrócił do Jerozolimy w 65 r.
n.e., aby zastać kraj w buncie przeciwko Rzymowi. Chociaż Józef Flawiusz miał głębokie obawy co do rewolty, stała się ona nieunikniona z powodów, które omawia w swojej historii, głównie z powodu nadużyć Rzymian; pobudziło to wzrost fanatycznych mesjanistycznych ruchów żydowskich, które wierzyły, że świat wkrótce się skończy. W 66 r.
n.e. Masada została zajęta przez Zealotów, a Rzymianie byli w marszu; Józef Flawiusz został mianowany dowódcą Galilei. Józef Flawiusz musiał prowadzić wojnę obronną przeciwko przeważającym siłom, jednocześnie sędziując wewnętrzne kłótnie w szeregach żydowskich.
W 67 r. p.n.e.
Józef Flawiusz i inni rebelianci zostali uwięzieni w jaskini podczas oblężenia Jotapaty i zawarli pakt samobójczy. Jednak Józef Flawiusz przeżył i został wzięty jako zakładnik przez Rzymian dowodzonych przez Wespazjana. Józef Flawiusz sprytnie zinterpretował proroctwa mesjańskie.
Przewidział, że Wespazjan zostanie władcą "całego świata".
Józef Flawiusz przyłączył się do Rzymian, za co został uznany za zdrajcę. Działał jako konsultant Rzymian i pośrednik w kontaktach z rewolucjonistami. Nie mogąc przekonać rebeliantów do poddania się, Józef Flawiusz ostatecznie obserwował drugie zniszczenie Świątyni i klęskę narodu żydowskiego.
Jego przepowiednia spełniła się w 68 r. n.e., kiedy Neron popełnił samobójstwo, a Wespazjan został cezarem. W rezultacie Józef Flawiusz został uwolniony; przeniósł się do Rzymu i stał się rzymskim obywatelem, przyjmując rodowe nazwisko Wespazjana - Flawiusz.
Wespazjan zlecił Józefowi napisanie historii wojny, którą ukończył w 78 r. n.e., Wojna żydowska. Jego drugie główne dzieło, Antiquities of the Jews, zostało ukończone w 93 r.
n.e. Napisał Against Apion około 96-100 r. n.e.
i The Life of Josephus, jego autobiografię, około 100 roku. Zmarł wkrótce potem. Pomimo swojej ambiwalentnej roli, Józef Flawiusz był naocznym świadkiem historii, a jego pisma są uważane za autorytatywne.
Teksty te są kluczem do zrozumienia kluczowego punktu w historii świata, który ma tragiczne reperkusje nawet do dziś.
