Ocena:
Książka „F-111 & EF-111 Units in Combat” autorstwa Petera Daviesa zawiera dokładny opis historii operacyjnej samolotu F-111, szczegółowo opisując jego skuteczność bojową w różnych konfliktach. Choć oferuje wnikliwe narracje i osobiste świadectwa pilotów, niektórzy czytelnicy uważają, że jest nieco stronniczy i brakuje mu szerszego kontekstu. Tekst jest wzbogacony o wizualizacje, ale może być gęsty dla zwykłych czytelników.
Zalety:Dobrze zbadana, z zeznaniami pilotów z pierwszej ręki, doskonałymi zdjęciami i ilustracjami, szczegółowymi opisami operacji bojowych oraz zwięzłą historią rozwoju i dziedzictwa F-111. Gorąco polecana entuzjastom lotnictwa i osobom zainteresowanym historią wojskowości.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest stronnicza, a narracja może być gęsta od żargonu, co czyni ją mniej przystępną dla ogółu czytelników. Brakuje w niej map i szerszych informacji na temat roli i modernizacji F-111, a jakość druku została skrytykowana ze względu na jej charakter druku na żądanie.
(na podstawie 39 opinii czytelników)
F-111 & EF-111 Units in Combat
General Dynamics F-111 był jednym z najbardziej innowacyjnych technicznie projektów wśród samolotów wojskowych, wprowadzając m.in. zmienne skrzydło, radar podążający za terenem, wojskowe dopalające silniki turbowentylatorowe i niezależny moduł ewakuacyjny.
Zaprojektowany jako ekonomiczny, wielozadaniowy myśliwiec przechwytujący, myśliwiec morski i bombowiec uderzeniowy, jego ewolucja nadała priorytet tej ostatniej roli i stał się najskuteczniejszym samolotem uderzeniowym dalekiego zasięgu USAF podczas trzech dekad służby. Pośpiesznie wprowadzony do walki w Wietnamie, zanim niektóre z jego problemów strukturalnych zostały w pełni zrozumiane, typ poniósł kilka wczesnych strat i zyskał niesprawiedliwie negatywną reputację, która ciążyła na nim przez resztę jego kariery i ograniczyła fundusze na bardziej zaawansowane wersje projektu. Jednak w operacji Linebacker w 1972 roku F-111 wykonał 4000 nocnych misji pod radarem, zadając z niespotykaną dotąd dokładnością wiele decydujących ciosów, które spowodowałyby ciężkie straty w przypadku każdego innego samolotu szturmowego.
Powojenne warianty F-111E/F zostały skoncentrowane w dwóch skrzydłach USAFE w Wielkiej Brytanii, a jedno z nich zostało wybrane w kwietniu 1986 roku do wykonania uderzenia karnego na Libię w odpowiedzi na serię ataków terrorystycznych na cele USA w Bejrucie i Europie. 48 Skrzydło Myśliwców Taktycznych (TFW) wykonało 14-godzinną misję bezpośrednio ze swojej bazy w Lakenheath, uderzając w kilka celów wojskowych wokół Trypolisu.
Pięć lat później oba brytyjskie skrzydła, w tym ich wyrafinowane samoloty obronne EF-111A, poprowadziły atak pierwszej nocy operacji Pustynna Burza, dziesiątkując ogromny potencjał wojskowy Iraku. Przez resztę kampanii F-111 odgrywały kluczową rolę w niszczeniu mostów, lotnisk i głęboko zakorzenionych bunkrów dowodzenia z precyzyjną dokładnością przy użyciu amunicji kierowanej laserowo.
