Filozofia końca sztuki w ujęciu Hegla, Nietzschego i Danto

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

End-Of-Art Philosophy in Hegel, Nietzsche and Danto

Zawartość książki:

Ta książka analizuje mało zrozumiałe tezy Hegla, Nietzschego i Danto o końcu sztuki. Twierdzenie o końcu sztuki jest często kojarzone z końcem pewnego standardu smaku lub umiejętności.

Jednak na głębszym poziomie odnosi się do transformacji w tym, jak filozoficznie rozumiemy naszą relację ze "światem". Hegel, Nietzsche i Danto dążą filozoficznie do przezwyciężenia kartezjańskiego dualizmu, przerysowując tradycyjne granice między umysłem a materią. Hegel widzi przezwyciężenie materii w ideale, Nietzsche zrównuje dwa światy w jeden, a Danto dzieli świat na reprezentujący i niereprezentujący materiał.

Te próby przezwyciężenia dualizmu wymagają pojęć jaźni, które znacznie różnią się od tradycyjnych opisów; przerysowane granice pokazują, że sztuka i filozofia chwytają istotne, ale różne aspekty ludzkiej egzystencji. Żadna z tych perspektyw nie pojmuje jednak w pełni tej dwoistości.

Pojawienie się końca sztuki ma miejsce, gdy jeden z aspektów jest traktowany priorytetowo: dla Hegla i Danto jest to esencjalistyczna soczewka filozofii, aw przypadku Nietzschego transformacyjna moc twórczości artystycznej. W ten sposób książka dowodzi, że można uniknąć twierdzenia o końcu sztuki, jeśli teoria sztuki łączy wewnętrzną praktykę twórczości artystycznej ze wszystkimi historycznymi formami sztuki.