Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest fascynującym zbiorem esejów Alfiego Kohna, który krytykuje tradycyjne praktyki edukacyjne i opowiada się za progresywnym podejściem do edukacji. Rezonuje z wieloma nauczycielami i rodzicami, rzucając światło na niedociągnięcia obecnego systemu szkół publicznych i podkreślając znaczenie wewnętrznej motywacji w nauce.
Zalety:Dobrze zbadane i prowokujące do myślenia, zapewniające wgląd w wady standardowych testów i znaczenie wewnętrznej motywacji. Eseje są wciągające i zrozumiałe, atrakcyjne zarówno dla nauczycieli, jak i zwykłych czytelników. Argumenty Kohna promują opiekuńcze i sprawiedliwe środowisko uczenia się, dzięki czemu książka jest zalecana dla nauczycieli i wszystkich zainteresowanych rozwojem dzieci.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać progresywne stanowisko Kohna za politycznie naładowane lub stronnicze wobec tradycyjnych metod edukacji. Kilku krytyków wspomina, że treść może wydawać się powtarzalna, jeśli ktoś jest już zaznajomiony z poprzednimi pracami Kohna, a nie wszyscy czytelnicy mogą zgadzać się z jego poglądami na edukację i motywację.
(na podstawie 27 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Feel-Bad Education: And Other Contrarian Essays on Children and Schooling
Zawartość książki:
Otwierający umysł tekst na temat tego, czego dzieci potrzebują od szkoły, od jednego z najbardziej szczerych głosów w edukacji.
Argumentując, że nasze szkoły znajdują się obecnie w uścisku "kultu rygoru" - pomieszania trudniejszego z lepszym, które grozi wygnaniem zarówno radości, jak i znaczących intelektualnych dociekań z naszych klas - Alfie Kohn wydaje poruszające wezwanie do ponownego przemyślenia naszych priorytetów i ponownego rozważenia naszych praktyk.
Najnowszy obszerny zbiór pism Kohna zwiększy jego reputację jako jednego z najbardziej przenikliwych myślicieli w tej dziedzinie, który kwestionuje założenia zbyt często przyjmowane za pewnik w dyskusjach na temat edukacji i ludzkich zachowań.
W dziewiętnastu niedawno opublikowanych esejach - oraz w merytorycznym wstępie, nowym dla tego tomu - Kohn wielokrotnie zachęca nas do głębszego zastanowienia się nad konwencjonalną mądrością. Czy samodyscyplina jest zawsze pożądana? pyta, przytaczając zaskakujące dowody na to, że jest inaczej. Czy oszukiwanie w nauce musi oznaczać moralną porażkę? Czy inspirujące plakaty powszechnie spotykane na szkolnych ścianach ("Sięgaj gwiazd") mogą odzwierciedlać niepokojące założenia dotyczące dzieci? Czy stosowanie rubryk do oceny uczenia się uczniów może przynieść efekt przeciwny do zamierzonego?
Poddawanie małych dzieci zadaniom domowym, ocenom lub standaryzowanym testom - tylko dlatego, że będą one od nich wymagane później - przypomina Kohnowi "lekcje uderzania się w głowę" z Monty Pythona. I, z przymrużeniem oka, deklaruje, że powinniśmy natychmiast rozpocząć nauczanie umiejętności dwudziestego drugiego wieku.
Niezależnie od tego, czy Kohn wyjaśnia błędne przekonania na temat progresywnej edukacji, czy też wyjaśnia, dlaczego zachęty do zdrowszego stylu życia z pewnością przyniosą odwrotny skutek, obalając ideę, że reforma edukacji powinna być napędzana obawami o konkurencyjność gospodarczą lub stawiając "Supernianię" na jej miejscu, jego czytelnicy zrozumieją, dlaczego Washington Post powiedział, że "nauczyciele i rodzice, którzy spotykają Kohna i jego myśli, odchodzą oszołomieni, gotowi zmienić swoje szkoły".
