Dom lalki

Opinie czytelników

A Doll's House Henrika Ibsena jest chwalony za głęboką eksplorację tożsamości, relacji i ról społecznych, szczególnie w kontekście praw kobiet. Czytelnicy doceniają potężne tematy i rozwój postaci, dzięki czemu jest to fascynująca lektura, pomimo pewnych problemów z formatowaniem w niektórych wydaniach. Niektórzy czytelnicy uznają ją za początkowo trudną, ale ostatecznie satysfakcjonującą, szczególnie ze względu na imponujące zakończenie.

⬤ Silne motywy tożsamości i odkrywania siebie
⬤ dobrze skonstruowane postacie i konflikty
⬤ wciągająca fabuła ze zwrotami akcji, które stymulują dyskusję
⬤ klasyczna sztuka, która pozostaje aktualna
⬤ przyjemna zarówno do indywidualnego czytania, jak i wspólnego przeżywania z rodziną
⬤ powszechnie uznawana za obowiązkową lekturę w literaturze angielskiej
⬤ dobrze oceniane występy w adaptacjach.

⬤ Niektóre wydania mają problemy z formatowaniem, które zakłócają czytanie
⬤ początkowe trudności w zaangażowaniu się w treść
⬤ niektórzy czytelnicy uważają, że jakość produkcji adaptacji jest niewystarczająca
⬤ nie wszyscy czytelnicy są przyciągani do sztuk teatralnych
⬤ różne opinie na temat motywacji i sympatii postaci.

(na podstawie 485 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Doll's House

Zawartość książki:

Read & Co. Classics prezentuje zupełnie nowe wydanie sztuki Ibsena „A Doll's House” (1879).

Sztuka w znaczący sposób bada kobiecą tożsamość i oczekiwania społeczne, tematy później rozwinięte w „Hedda Gabler” (1891), i kwestionuje role tradycyjne dla mężczyzn i kobiet w małżeństwie. Rozgrywająca się w Norwegii pod koniec XIX wieku, jej odbiór był kontrowersyjny w momencie premiery, biorąc pod uwagę ograniczone perspektywy dla kobiet w społeczeństwie. Henrik Ibsen (1828-1906) był norweskim poetą i reżyserem teatralnym, uważanym za jednego z największych dramaturgów swoich czasów.

Pomimo zaangażowania w produkcję teatralną i pisanie przez całą młodość, Ibsen osiągnął znaczący sukces krytyczny dopiero po trzydziestce dzięki takim sztukom jak „Brand” (1865) i „Peer Gynt” (1867). Wielu uważa, że odegrał on kluczową rolę w rozwoju modernizmu i realizmu w praktyce teatralnej.