Co sprawia, że warto żyć: O farmakologii

Opinie czytelników

Książka przedstawia złożone idee dotyczące współczesnej kultury i ludzkiej egzystencji, często opisywane jako gęste i wymagające znacznego wysiłku, aby je zrozumieć. Chociaż proza może być trudna i obciążona unikalnym słownictwem, ci, którzy chcą głęboko zaangażować się w tekst, mogą uznać go za satysfakcjonujący i wnikliwy.

Oferuje dogłębną analizę współczesnej kultury i konsumpcjonizmu, skutecznie łączy idee filozoficzne i zapewnia poetyckie pisanie, które wzbogaca doświadczenie czytelnicze dla tych, którzy wytrwają.

Książka jest trudna w odbiorze ze względu na jej gęsty i złożony język, często określany jako „postmodernistyczny techno-bełkot”, co może zniechęcać niektórych czytelników.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

What Makes Life Worth Living: On Pharmacology

Zawartość książki:

W następstwie pierwszej wojny światowej poeta Paul Val ryw pisał o "kryzysie ducha", spowodowanym instrumentalizacją wiedzy i destrukcyjnym podporządkowaniem kultury zyskowi. Ostatnie wydarzenia pokazują aż nazbyt wyraźnie, że zasoby umysłu, czyli ducha, nadal spadają. Gospodarka jest toksycznie zorganizowana wokół pogoni za krótkoterminowym zyskiem, wspierana przez infantylizujące, ogłupiające media. Technologie reklamowe nieustannie domagają się naszej uwagi, redukując nas do idiotycznych bestii, które nie są już zdolne do życia. Rosnące wskaźniki chorób psychicznych pokazują, że kruche życie umysłu znajduje się w punkcie krytycznym.

U podstaw tych wielorakich symptomów leży kapitalizm konsumpcyjny, który systematycznie unieszczęśliwia tych, których rzekomo wyzwala. Wracając do teorii Marksa, Stiegler argumentuje, że konsumpcjonizm wyznacza nowy etap w historii proletaryzacji. To już nie tylko praca jest wyzyskiwana, spychana poniżej granic egzystencji, ale pragnienie, które jest charakterystyczne dla ludzkiego ducha.

Lekarstwem na to złe samopoczucie ma być to, co Stiegler nazywa "farmakologią ducha". Farmakologia nie ma tu nic wspólnego z chemicznymi suplementami opracowanymi przez przemysł farmaceutyczny. Farmakon, definiowany zarówno jako lekarstwo, jak i trucizna, odnosi się do obiektów technicznych, dzięki którym otwieramy się na nowe przyszłości, a tym samym tworzymy ducha, który czyni nas ludźmi. Odwołując się do szeregu postaci, od Sokratesa, Simondona i Derridy po psychoanalityka dziecięcego Donalda Winnicotta, Stiegler pokazuje, że technika jest zarówno przyczyną naszego cierpienia, jak i tym, co sprawia, że warto żyć.