Barbarossa wykolejony: Bitwa o Smoleńsk 10 lipca-10 września 1941: Tom 2 - Niemieckie ofensywy na flankach i trzecia sowiecka kontrofensywa

Opinie czytelników

Książka jest dokładnym badaniem bitew wokół Smoleńska podczas II wojny światowej, dostarczając szczegółowych analiz i badań popartych pierwotnymi źródłami. Koncentruje się na strategicznych operacjach prowadzonych przez siły radzieckie przeciwko niemieckiej inwazji i zawiera dogłębne dyskusje na temat strategii i decyzji wojskowych.

Dobrze zbadana i zapewnia znaczący wgląd w bitwy na froncie wschodnim. Wojskowe doświadczenie autora dodaje głębi analizie. Zawiera szczegółowe informacje na temat jednostek wojskowych, strategii i wyników. Wysokie pochwały za kompleksowe ujęcie tematu i dokładność historyczną.

Poziom szczegółowości może przytłoczyć zwykłych czytelników i wymaga cierpliwości. Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że struktura jest zbyt skoncentrowana na statystykach i listach, a nie na narracji, co utrudnia śledzenie. Małe rozmiary map w wersji Kindle utrudniają kontekst geograficzny. Powtarzalność i brak ludzkiego punktu widzenia na wojnę zostały zauważone jako wady.

(na podstawie 39 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Barbarossa Derailed: The Battle for Smolensk 10 July-10 September 1941: Volume 2 - The German Offensives on the Flanks and the Third Soviet Counteroff

Zawartość książki:

To przełomowe nowe studium, teraz znacznie rozszerzone, wykorzystuje bogactwo radzieckich i niemieckich materiałów archiwalnych, w tym rozkazy bojowe i operacyjne niemieckiego OKW, OKH, grup armii i armii oraz radzieckiej Stavki, Sztabu Generalnego Armii Czerwonej, Zachodniego Głównego Dowództwa Kierownictwa, Frontu Zachodniego, Centralnego, Rezerwowego i Briańskiego oraz podległych im armii, aby przedstawić szczegółową mozaikę i ostateczny opis tego, co się wydarzyło, dlaczego i jak podczas długotrwałych i złożonych bitew w rejonie Smoleńska od 10 lipca do 10 września 1941 roku. Struktura opracowania została zaprojektowana specjalnie tak, aby przemawiać zarówno do ogółu czytelników, jak i specjalistów, poprzez szczegółową dwutomową chronologiczną narrację przebiegu operacji, której towarzyszy trzeci tom, a być może czwarty, zawierający archiwalne mapy i obszerny zbiór konkretnych rozkazów i raportów przetłumaczonych dosłownie z języka rosyjskiego. Mapy, archiwalne i oparte na archiwaliach, szczegółowo opisują każdy etap bitwy. W kontekście marszu Guderiana na południe w kierunku Kijowa, tom 2 tej serii opisuje w bezprecedensowych szczegółach próby Armii Czerwonej udaremnienia niemieckich planów ofensywnych poprzez pokonanie Grupy Armii Centrum w rejonie Smoleńska za pomocą ogólnej kontrofensywy trzech frontów Armii Czerwonej.

Niniejszy tom przywraca na karty historii dwie ważne operacje wojskowe, które z powodów politycznych i wojskowych zostały ukryte przez radzieckich historyków, głównie dlatego, że obie ofensywy zakończyły się niepowodzeniem. Niniejszy tom zawiera: Północna Flanka: Grupa Stumme (Trzecia Grupa Pancerna) naciera na Wielkie Łuki, Toropiec i Zapadną Dźwinę, 22 sierpnia-9 września 1941 r.

Niemieckie planowanie strategiczne, pochylenie w kierunku Kijowa i natarcie Drugiej Grupy Pancernej przez rzekę Desnę, 22-28 sierpnia 1941 r.

Trzecia sowiecka kontrofensywa, w tym ofensywa Frontu Zachodniego na Dukhovshchinie, 26 sierpnia-6 września 1941 r., ofensywa Frontu Rezerwowego na El'nia, 30 sierpnia-10 września 1941 r. oraz ofensywa Frontu Briańskiego na Roslavl'-Novozybkov, 29 sierpnia-14 września 1941 r. W oparciu o analizę ogromnej masy materiałów dokumentalnych wykorzystanych w tym badaniu, David Glantz przedstawia szereg ważnych nowych ustaleń, w szczególności: Sowiecki opór wobec natarcia Grupy Armii Centrum w rejon Smoleńska był znacznie silniejszy i bardziej aktywny, niż przewidywali Niemcy i opisywali wcześniej historycy.

Strategia wojskowa realizowana przez Stalina, Stavkę i Zachodnie Główne Dowództwo była znacznie bardziej wyrafinowana niż wcześniej sądzono.

Stalin, Stavka i Zachodnie Główne Dowództwo Timoszenki stosowały strategię wyniszczenia, mającą na celu osłabienie nacierających sił niemieckich.

Strategia ta wyrządziła Grupie Armii Centrum znacznie większe szkody niż wcześniej sądzono i ostatecznie znacząco przyczyniła się do zwycięstwa Frontu Zachodniego i Frontu Kalinińskiego nad Grupą Armii Centrum w grudniu 1941 roku.