Barbarossa wykolejony: Bitwa o Smoleńsk 10 lipca-10 września 1941: Tom 1 - Niemieckie natarcie, bitwa w okrążeniu oraz pierwsza i druga bitwa o Smoleńsk.

Opinie czytelników

Książka Davida Glantza o bitwie pod Smoleńskiem to wyczerpujące studium, które przedstawia szczegółową historię wojskową kampanii, podkreślając znaczenie bitwy w ogólnym kontekście frontu wschodniego podczas II wojny światowej. Choć oferuje świeże spojrzenie i rzuca wyzwanie dominującym narracjom historycznym, jej gęsta i złożona natura może być przytłaczająca dla zwykłych czytelników.

⬤ Bardzo szczegółowe i dogłębne badania, zapewniające dogłębny wgląd w bitwę pod Smoleńskiem i taktykę sowiecko-niemiecką.
⬤ Podważa i rewiduje długotrwałe mity na temat frontu wschodniego, w szczególności dotyczące sowieckiej odporności i niemieckich błędów operacyjnych.
⬤ Dostęp do nowych materiałów archiwalnych i relacji z pierwszej ręki wzbogaca narrację.
⬤ Przedstawia cenną perspektywę radzieckiego dowództwa, często pomijaną w historiach wojskowych.

⬤ Niezwykle gęsta i szczegółowa, przez co trudna w odbiorze dla osób niezaznajomionych z historią wojskowości.
⬤ Często przedstawia tłumaczenia rozkazów i raportów z minimalną analizą, co może frustrować czytelników szukających płynności narracji.
⬤ Słabej jakości mapy i niespójności komplikują zrozumienie kontekstu geograficznego, szczególnie w formatach elektronicznych.
⬤ Może nie spodobać się zwykłym czytelnikom lub tym, którzy szukają bardziej wciągającego stylu narracji.

(na podstawie 63 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Barbarossa Derailed: The Battle for Smolensk 10 July-10 September 1941: Volume 1 - The German Advance, the Encirclement Battle and the First and Secon

Zawartość książki:

O świcie 10 lipca 1941 r. zmasowane czołgi i piechota zmotoryzowana Drugiej i Trzeciej Grupy Pancernej niemieckiej Grupy Armii Centrum przekroczyły Dniepr i zachodnią Dźwinę, rozpoczynając to, co Adolf Hitler, wódz III Rzeszy Niemieckiej, oraz większość niemieckich oficerów i żołnierzy uważali za triumfalny marsz na Moskwę, stolicę Związku Radzieckiego. Niecałe trzy tygodnie wcześniej, 22 czerwca, Hitler rozpętał masową inwazję swoich Sił Zbrojnych Wehrmachtu na Związek Radziecki pod kryptonimem Operacja Barbarossa, której celem było pokonanie Armii Czerwonej Związku Radzieckiego, podbicie kraju i obalenie jego komunistycznego władcy, Józefa Stalina. Między 22 czerwca a 10 lipca Wehrmacht posunął się do 500 kilometrów w głąb terytorium Związku Radzieckiego, zabił lub wziął do niewoli do miliona żołnierzy Armii Czerwonej i dotarł do zachodnich brzegów rzek Dźwiny i Dniepru, spełniając tym samym główne założenie Planu Barbarossa, że Trzecia Rzesza odniesie zwycięstwo, jeśli uda jej się pokonać i zniszczyć większość Armii Czerwonej, zanim ta bezpiecznie wycofa się za te dwie rzeki. Po rozbiciu Armii Czerwonej Hitler i większość Niemców spodziewali się całkowitego zwycięstwa w ciągu kilku tygodni.

Kolejne bitwy w rejonie Smoleńska zniweczyły niemieckie nadzieje na szybkie zwycięstwo. Po przekroczeniu Dźwiny i Dniepru zaskoczony Wehrmacht natknął się na pięć nowych armii sowieckich. Pomimo całkowitego zniszczenia dwóch z tych armii, poważnego uszkodzenia dwóch innych i okrążenia resztek trzech z tych armii w rejonie Smoleńska, szybkie zwycięstwo wymknęło się Niemcom spod kontroli. Zamiast tego siły radzieckie okrążone w Mohylewie i Smoleńsku uparcie odmawiały poddania się, a gdy walczyły dalej, w lipcu, sierpniu i na początku września, najpierw pięć, a następnie łącznie siedem nowo zmobilizowanych armii radzieckich uderzyło zaciekle na nacierających Niemców, przeprowadzając liczne kontrataki i kontruderzenia, zakończone dwiema dużymi kontrofensywami, które osłabiły niemiecką siłę i wolę. Pomimo ogromnych strat w ludziach i materiale, te desperackie sowieckie działania wykoleiły operację Barbarossa. Borykając się z niezliczonymi ranami zadanymi jego osławionemu Wehrmachtowi, jeszcze przed zakończeniem walk w regionie Smoleńska, Hitler odłożył swój marsz na Moskwę i zamiast tego skierował swoje siły na południe, aby zaatakować "bardziej miękkie cele" w regionie Kijowa. "Wykolejenie" Wehrmachtu pod Smoleńskiem stało się ostatecznie kluczowym punktem zwrotnym w operacji Barbarossa.

To przełomowe nowe studium, teraz znacznie rozszerzone, wykorzystuje bogactwo radzieckich i niemieckich materiałów archiwalnych, w tym rozkazy bojowe i operacyjne niemieckiego OKW, OKH, grup armii i armii oraz radzieckiej Stavki, Sztabu Generalnego Armii Czerwonej, Zachodniego Głównego Dowództwa Kierownictwa, Frontu Zachodniego, Centralnego, Rezerwowego i Briańskiego oraz podległych im armii, aby przedstawić szczegółową mozaikę i ostateczny opis tego, co się wydarzyło, dlaczego i jak podczas długotrwałych i złożonych bitew w rejonie Smoleńska od 10 lipca do 10 września 1941 roku. Struktura opracowania została zaprojektowana specjalnie tak, aby przemawiać zarówno do ogółu czytelników, jak i specjalistów, poprzez szczegółową dwutomową chronologiczną narrację przebiegu operacji, której towarzyszy trzeci tom, a być może czwarty, zawierający archiwalne mapy i obszerny zbiór konkretnych rozkazów i raportów przetłumaczonych dosłownie z języka rosyjskiego. Mapy, archiwalne i oparte na archiwaliach, szczegółowo opisują każdy etap bitwy.

W kontekście nowej oceny hitlerowskiego planu Barbarossa, niniejszy tom zawiera przegląd pierwszych dwóch tygodni operacji Barbarossa, a następnie opisuje w bezprecedensowych szczegółach plan Barbarossa, siły przeciwnika i bitwy graniczne w dniach 22 czerwca-1 lipca 1941 roku.

Natarcie Grupy Armii Centrum na zachodnie rzeki Dźwinę i Dniepr oraz kontratak Frontu Zachodniego pod Lepel w dniach 2-9 lipca 1941 r.

Natarcie Grupy Armii Centrum na Smoleńsk i "kontrofensywa" Timoszenki, 13-15 lipca 1941 r.

Bitwa okrążająca Grupy Armii Centrum pod Smoleńskiem, 16 lipca-6 sierpnia 1941 r.

Pierwsza sowiecka kontrofensywa, 23-31 lipca 1941 r.

Bitwy na flankach (Wielkie Łuki i Rogaczew-Żłobin), 16-31 lipca 1941 r.

Oblężenie Mohylewa, 16-28 lipca 1941 r.

Zniszczenie Grupy Kachałowa przez Armeegruppe Guderian, 31 lipca-6 sierpnia 1941.

Marsz Armeegruppe Guderian i Drugiej Armii na południe oraz upadek Homla, 8-21 sierpnia 1941 r.

Druga radziecka kontrofensywa: Ofensywa Dukhovshchina Frontu Zachodniego, 6-24 sierpnia 1941 r. i Ofensywa El'nia Frontu Rezerwowego, 8-24 sierpnia 1941 r.

Walka o Wielkie Łuki, 8-24 sierpnia 1941 r.

Opierając się na analizie ogromnej masy materiałów dokumentalnych wykorzystanych w tym badaniu, David Glantz przedstawia szereg ważnych nowych ustaleń, w szczególności: Sowiecki opór wobec natarcia Grupy Armii Centrum w rejon Smoleńska był znacznie silniejszy i bardziej aktywny, niż przewidywali Niemcy i opisywali wcześniej historycy.

Strategia wojskowa realizowana przez Stalina, Stavkę i Zachodnie Główne Dowództwo była znacznie bardziej wyrafinowana niż wcześniej sądzono.

Stalin, Stavka i Zachodnie Główne Dowództwo Timoszenki stosowały strategię wyniszczenia, mającą na celu osłabienie nacierających sił niemieckich.

Strategia ta zadała Grupie Armii Centrum znacznie większe straty niż wcześniej sądzono i ostatecznie znacząco przyczyniła się do zwycięstwa Frontu Zachodniego i Frontu Kalinińskiego nad Grupą Armii Centrum w grudniu 1941 roku.

Ta seria po prostu otwiera nowe możliwości w badaniach nad frontem wschodnim II wojny światowej i radziecką wojskowością.