Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Podobnie jak ptaki, które wiedzą, że w obliczu zbliżającego się niebezpieczeństwa można tylko migrować, ciało wie, kiedy nadszedł czas, aby odejść - nawet z wybranej ziemi, nawet z własnej kołyski. Ale gdy już znajdzie się daleko od domu, będzie również wiedziało, że nigdy nie odejdzie w pełni; że ból odejścia i przybycia będzie tą samą zaprawą, z której będzie musiał zbudować swój nowy dom, z tych samych kamieni, które myślał, że zostawił za sobą, kiedy odchodził.
Podobnie jak te ptaki, jak sam Odyseusz podczas swojej podróży, poetka, która śpiewa, lamentuje i potępia na tych stronach, przekroczyła morza, podróżowała po wyspach i wie, że te morza i te wyspy nie gwarantują jej dotarcia do żadnego bezpiecznego lądu: tylko nowe pytania, odnowione wspomnienia, płótno, na którym jej własne i te innych są tkane jak sieć, która będzie jej przyszłością i jej historią. Mercedes Roff Podobnie jak ptaki, które wiedzą, że w przypadku zbliżającego się niebezpieczeństwa ich jedynym wyborem jest migracja, ciało wie, kiedy nadejdzie moment, w którym musi odejść - nawet z wybranej ziemi, nawet z najwcześniejszej kołyski. Ale gdy znajdzie się daleko od domu, zda sobie sprawę, że nigdy go nie opuściło, że ból związany z odejściem i przybyciem, nawet znajome kamienie, staną się zaprawą, której musi użyć do zbudowania nowego domu.
Podobnie jak te ptaki, jak Odyseusz w swojej podróży, poetka, która śpiewa, płacze i ubolewa na tych stronach, że przepłynęła morza i udała się z wyspy na wyspę, wie, że te morza i wyspy nie gwarantują jej bezpiecznego przybycia; tylko kolejne pytania, odnowione wspomnienia, płótno, na którym ona i inni zazębiają się jak sieć, która stanie się zarówno jej przyszłością, jak i historią. Mercedes Roff.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)