Hayde Santamara, kubańska rewolucjonistka: Prowadziła przez transgresję

Opinie czytelników

Książka „Haydee Santamaría: Kubańska rewolucjonistka” autorstwa Margaret Randall oferuje głęboki i poetycki portret Haydee Santamaríi, kluczowej postaci kubańskiej rewolucji. Bada jej życie, wkład i społeczno-polityczny krajobraz Kuby, kwestionując postrzeganie ukształtowane przez dziesięciolecia zimnowojennych narracji. Praca jest chwalona za emocjonalny wpływ i głębię, chociaż niektórzy czytelnicy uważają, że styl narracji jest mniej żywy niż się spodziewali.

Książka jest dobrze zbadana i zapewnia ważny i emocjonalny wgląd w życie Haydee Santamaríi i historię Kuby. Łączy w sobie biografię, historię, analizę polityczną i poezję, co czyni ją wyjątkową i wpływową lekturą. Czytelnicy doceniają osobisty związek Randall z Santamaríą i jej zniuansowany portret tematu. Książka rzuca światło na wcześniej pomijanego rewolucjonistę i podważa dominujące błędne przekonania na temat Kuby.

Niektórzy czytelnicy uważają, że narracji brakuje filmowej jakości, pragnąc bardziej żywego przedstawienia wydarzeń. Chociaż książka jest opisywana jako niebędąca tradycyjną biografią, takie podejście może sprawić, że niektórzy będą szukać bardziej bezpośredniego opisu życia Santamaríi.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hayde Santamara, Cuban Revolutionary: She Led by Transgression

Zawartość książki:

Biorąc udział w pierwszej akcji zbrojnej rewolucji kubańskiej w 1953 roku, znosząc tortury i zabójstwa swojego brata i narzeczonego, przyjmując rolę przywódczą w ruchu podziemnym i przemycając broń na Kubę, Haydee Santamaria była jedyną kobietą, która uczestniczyła w każdej fazie rewolucji.

Praktycznie nieznana poza Kubą, Santamaria była zaufanym członkiem wewnętrznego kręgu Fidela Castro i przyjacielem Che Guevary. Po zwycięstwie rewolucji Santamaria założyła i prowadziła instytucję kulturalną i artystyczną Casa de las Americas, która przyciągała najnowocześniejszych artystów, wystawiała Kubańczyków na największe światowe umysły kreatywne i chroniła artystów queer, czarnoskórych i feministycznych przed represjami ze strony państwa.

Samobójstwo Santamarii w 1980 roku wywołało zamieszanie i dyskomfort na całej Kubie; pomimo jej zaangażowania w rewolucję, komunistyczna ortodoksja dezaprobaty dla samobójstwa uniemożliwiła kubańskim przywódcom opłakiwanie i świętowanie jej na Placu Rewolucji. W tym impresjonistycznym portrecie swojej przyjaciółki Haydee Santamarii Margaret Randall pokazuje, jak jedna kobieta może pomóc zmienić bieg historii.