Córki Sandino: Świadectwa nikaraguańskich kobiet w walce

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 12 głosach.

Oryginalny tytuł:

Sandino's Daughters: Testimonies of Nicaraguan Women in Struggle

Zawartość książki:

"Zbiór różnorodnych i niesamowitych życiorysów, z których każdy jest nastawiony na kształtowanie historii. Razem, te doświadczone, niezrażone nikaraguańskie kobiety oferują potężne wskazówki na temat prawdziwie rewolucyjnego i demokratyzującego feminizmu." - Adrienne Rich.

"Gdyby nie pisarki takie jak Margaret, w jaki sposób kobiety na całym świecie mogłyby się nawzajem odnaleźć, skoro istnieje tak wiele instytucjonalnych wysiłków, by trzymać nas z dala od siebie i milczeć? Tutaj Margaret przynosi nam głos córek Sandino, honorując jego kapelusz i nosząc własny, mądrzejszy teraz, będąc częścią politycznej i osobistej rewolucji." - Holly Near.

"Mocna, poruszająca i wymagająca. Każdy zainteresowany przyzwoitością i sprawiedliwością będzie chciał przeczytać Córki Sandino Revisited." - Blanche Wiesen Cook.

Córki Sandino, rozmowy Margaret Randall z nikaraguańskimi kobietami walczącymi z dyktatorem Somozą w 1979 roku, przybliżyły amerykańskiej i światowej opinii publicznej życie grupy niezwykłych rewolucjonistek. Książka ta pozostaje kamieniem milowym. Teraz, dekadę później, Randall powraca, by przeprowadzić wywiady z wieloma z tych samych kobiet i innymi. W książce Sandino's Daughters Revisited opowiadają one o swoim życiu podczas i po objęciu rządów przez Sandinistów, o sposobach, w jakie rewolucja uczyniła je silnymi - a także powstrzymała. Jak na ironię, porażka sandinistów przy urnach wyborczych w 1990 roku dała sandinistkom większą swobodę wyrażania swoich uczuć i pomysłów.

Randall przeprowadził wywiady z tymi szczerymi kobietami z różnych środowisk: Dianą Espinozą z klasy robotniczej, główną księgową w fabryce należącej do pracowników; Daisy Zamorą, wiceministrem kultury pod rządami sandinistów; oraz Vidaluz Meneses, córką urzędnika Somozan, która wiąże swoje rewolucyjne ideały z katolicyzmem. Głosy tych kobiet, wraz z dziewięcioma innymi, prowadzą nas do rozpoznania zarówno zawiedzionych obietnic, jak i ciągłej atrakcyjności ruchu sandinistowskiego dla kobiet. Jest to poruszająca relacja między feminizmem a rewolucją, wyrażona w codziennym życiu nikaraguańskich kobiet.