Znaczenie historii

Opinie czytelników

Recenzja zwraca uwagę na tematy poruszane w „Znaczeniu historii” Bierdiajewa, podkreślając jego dojrzałość w dyskusji o kulturze i naukach humanistycznych, a także łącząc te tematy z przeznaczeniem Rosji. Pochwala również obecne wysiłki na rzecz tłumaczenia i publikowania jego dzieł, uznając jego znaczenie jako myśliciela XX wieku.

⬤ porusza ważne kwestie, takie jak natura czasu, chrześcijaństwo i związek między cywilizacją a kulturą
⬤ oferuje dojrzałą dyskusję na temat kultury i sztuki zachodniej
⬤ część ważnej serii tłumaczeń, które zwracają uwagę na zaniedbanego myśliciela.

Nie zgłoszono żadnych potencjalnych wad książki.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Meaning of History

Zawartość książki:

W swoim błyskotliwym eseju otwierającym książkę, Banerjee mówi o Bierdiajewie, że "nigdy nie był więcej niż ciekawym, ale niemile widzianym gościem w historii. Nieustraszenie angażował się w nią na poziomie idei, pozostając jednocześnie obcym jej środkom i celom, obdarzony nieuleczalną tęsknotą za transcendencją". Będąc świadkiem dwóch wojen światowych, Bierdiajew obserwował niszczenie ugruntowanych kultur i traumatyczne narodziny nowych systemów. Aresztowany w związku z podejrzeniami politycznymi - przez carską, a następnie bolszewicką policję - zmarł na wygnaniu we Francji w 1948 roku, kontynuując swoją pracę intelektualną do końca.

Bierdiajew uważał filozofię historii za dziedzinę, która położyła podwaliny pod rosyjską świadomość narodową. Jego spory koncentrowały się na rozróżnieniach między słowianofilami i ludźmi Zachodu, Wschodem i Zachodem. Znaczenie historii The Meaning of History było wczesnym wysiłkiem, podjętym po I wojnie światowej, który próbował ożywić tę perspektywę. Wraz z usunięciem komunizmu jako systemu rządzącego w Rosji, naród ten powrócił do opracowania religijnej filozofii historii jako szczególnej misji rosyjskiej myśli. Niniejszy tom ma zatem współczesne znaczenie. Poczucie apokalipsy, które odróżnia myśl rosyjską od zachodniej, nadaje książce specyficznie religijny charakter.

Aby zrozumieć i przeciwstawić się złożonemu zjawisku dezintegracji społecznej i kulturowej, Bierdiajew pokazuje, że istoty ludzkie muszą polegać na jakiejś wewnętrznej dialektyce. Po klęsce wojny nadszedł moment, aby zintegrować rosyjskie doświadczenia historyczne z doświadczeniami Europy, która, choć rozdarta schizmą, wciąż twierdziła, że jest potomkiem chrześcijaństwa. Książka wyróżnia się potężnym stylistycznym wdziękiem i zadziwiająco współczesnym uczuciem.