Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest tłumaczeniem poezji Anny Achmatowej autorstwa D.M. Thomasa, które zostało dobrze przyjęte ze względu na swoją liryczną jakość i głębię emocjonalną, oferując czytelnikom bogate wprowadzenie do twórczości poetki. Podczas gdy wielu docenia piękno tłumaczenia i przejmujące tematy w poezji Achmatowej, niektórzy krytycy kwestionują zalety jej twórczości w porównaniu ze współczesnymi poetami, sugerując, że na uznanie może mieć wpływ jej kontekst historyczny, a nie sama poezja.
Zalety:⬤ Doskonałe tłumaczenie oddające płynność i muzykalność oryginalnych wierszy
⬤ oferuje głęboki wgląd w emocjonalne i historyczne tematy Achmatowej
⬤ jest w pięknie prezentującym się wydaniu z ilustracjami
⬤ bardzo chwalony przez osoby zaznajomione z jej poezją.
Wady:⬤ Niektóre krytyki dotyczą tego, czy uznanie dla twórczości Achmatowej opiera się na jej historii życia, a nie na samej poezji
⬤ niektóre tłumaczenia mogą pomijać niuanse oryginalnego języka
⬤ postrzegane jako nieco ponure w tonie.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Selected Poems
Zawartość książki:
Ta kompleksowa edycja największej współczesnej rosyjskiej poetki, Anny Achmatowej (1899-1966), zawiera pełne teksty jej głównych dzieł Requiem, upamiętniające wszystkie ofiary Stalina, oraz Poemat bez bohatera. Achmatowa opublikowała swój pierwszy tomik wierszy w 1912 roku i w tym samym roku wraz z mężem, poetą Gumilewem, założyła ruch akmeistyczny.
Jej intensywne, bardzo osobiste teksty miłosne zostały później zaatakowane jako antyrewolucyjne, a w 1925 r. jej poezja została zakazana. Gumilew został rozstrzelany w 1921 roku za rzekomy udział w antybolszewickim spisku, a w kolejnych latach terroru pod rządami Stalina Achmatowa była prześladowana za swoją twórczość wraz z innymi poetami Mandelsztamem, który zmarł w obozie, i Cwietajewą, która popełniła samobójstwo.
Udało jej się opublikować kilka prac podczas wojny, ale w 1946 r.
ponownie została zaatakowana, tym razem przez Żdanowa, który potępił ją wraz z Pasternakiem i innymi za próbę "zatrucia umysłów" radzieckiej młodzieży. Były to ataki na jej opublikowane prace.
To, co pisała - ale nie mogła opublikować - było o wiele bardziej niebezpieczne. Wkroczyła bowiem w lata milczenia. Walcząc o uwolnienie syna z więzienia, pisała swoją największą poezję: cykl Requiem, który upamiętniał wszystkie ofiary Stalina, oraz Poemat bez bohatera, który rozpoczęła w 1940 roku i nad którym pracowała przez ponad 20 lat.
Wszystko, co napisała, zapisała w pamięci. Kilku zaufanych przyjaciół również zapamiętało jej wiersze, wśród nich wdowa po Mandelsztamie, Nadieżda. Niczego nie zapisała i tak przetrwała, sumienie ludu, ta, która utrzymała przy życiu "wielkie rosyjskie słowo".
