Ocena:

Recenzje książki Patricka Modiano prezentują mieszany odbiór, niektórzy doceniają jej głębię i elementy tematyczne, podczas gdy inni uważają ją za trudną lub nieciekawą. Czytelnicy zmagali się ze stylem narracji i uznali pewne treści za prowokujące lub mylące.
Zalety:Wielu recenzentów doceniło uwodzicielski styl pisania Modiano, głębokie tematy pamięci i straty oraz znaczące kulturowe i historyczne eksploracje w jego pracy. Trylogia jest postrzegana jako mocny fundament dla późniejszych powieści Modiano. Niektórzy wspominają o wzajemnych powiązaniach między postaciami w różnych historiach jako o interesującym punkcie.
Wady:Kilku czytelników uznało książki za trudne do przeczytania i zrozumienia, wskazując na brak zaangażowania i zainteresowania. Początkowe rozdziały są opisywane jako prymitywne i wulgarne, a niektórzy uważali, że książka jest pretensjonalna lub nadaje się jedynie dla odbiorców o skłonnościach akademickich. Komentarze dotyczące zagmatwanej narracji i jakości tłumaczenia również podkreślają wyzwania związane z docenieniem tej pracy.
(na podstawie 18 opinii czytelników)
Occupation Trilogy - La Place de l'Etoile - The Night Watch - Ring Roads
Niniejszy tom gromadzi trzy pierwsze powieści fundamentalnego autora współczesnej literatury francuskiej. Trzy powieści, które otrzymały liczne nagrody - między innymi Grand Prix de l'Académie Française - i które stanowią pierwszy i najbardziej błyskotliwy powieściowy skalpel mroku, społecznego współudziału i fantasmagorii, antysemityzmu, zorganizowanej przestępczości i imprezowania niektórych w tym czarnym okresie francuskiego XX wieku.
W szczególności okupowanego Paryża, jego ciąży i konsekwencji. Pomiędzy delirium, snami i fałszem paradują wszystkie duchy tamtych czasów. Wśród nich ojciec - ten wieczny Modianesque - gang przestępczy, który obraca zagrożenie wroga na swoją korzyść i ideologiczne szaleństwo - portret intelektualnego wsparcia tamtych lat - antysemickiego Żyda.
A wszystko to, mówiąc słowami José Carlosa Llopa, w prologu do tego wydania, „jakby Scott Fitzgerald i Dostojewski wyszli na nocną imprezę i zamiast barów odwiedzili różne kręgi piekła z duchem gdzieś pomiędzy świeżością Fitzgeralda a nihilistycznym fatalizmem Rosjanina, zmieszanym z pewną atmosferą podobną do Simenona”. Absolutnie niezbędna książka.