Dora Bruder

Opinie czytelników

Dora Bruder to nawiedzająca eksploracja życia młodej żydowskiej dziewczyny podczas nazistowskiej okupacji Paryża, przeplatana osobistymi refleksjami autora. Patrick Modiano zagłębia się w historyczne archiwa, aby poskładać tragiczną historię Dory, jednocześnie badając doświadczenia własnej rodziny w tym mrocznym okresie. Styl narracji łączy wspomnienia z historycznym śledztwem, prowadząc do przejmującej refleksji nad stratą i pamięcią.

Książka jest pięknie napisana, poruszająca emocjonalnie i skutecznie oddaje horror Holokaustu poprzez konkretną historię Dory Bruder. Skrupulatna dbałość Modiano o szczegóły w opisie Paryża zwiększa głębię narracji. Czytelnicy doceniają nawiedzającą jakość tej historii i jej zdolność do wywoływania silnych emocji i myśli o przeszłości. Wielu recenzentów chwali Modiano za jego mocną prozę i głęboką wrażliwość na tematy historyczne.

Niektórzy czytelnicy uważają, że narracja jest meandryczna i fragmentaryczna, przez co trudno ją śledzić bez wcześniejszego kontekstu z innych dzieł Modiano. Nadmiar szczegółów dotyczących paryskich ulic może być postrzegany jako nużący. Pojawiają się wzmianki o tym, że w książce potencjalnie brakuje istotnych treści na temat samej Dory, a krytyka dotyczy jakości tłumaczenia i struktury pracy. Kilku recenzentów opisuje ogólne wrażenia z lektury jako emocjonalnie płaskie lub trudne do zaangażowania.

(na podstawie 66 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Laureat Literackiej Nagrody Nobla 2014.

Patrick Modiano rozpoczyna książkę Dora Bruder opowiadając o tym, jak w 1988 roku natknął się na ogłoszenie w osobistych kolumnach sylwestrowego wydania Paris Soir z 1941 roku. Ogłoszenie to, zamieszczone przez rodziców 15-letniej Żydówki Dory Bruder, która uciekła z katolickiej szkoły z internatem, sprawiło, że Modiano rozpoczął poszukiwania, by dowiedzieć się wszystkiego o Dorze i o tym, dlaczego w szczytowym momencie niemieckich represji uciekła w mroźny dzień od ukrywających ją ludzi. Znajduje tylko jedną oficjalną wzmiankę o jej nazwisku na liście Żydów deportowanych z Paryża do Auschwitz we wrześniu 1942 roku.

Nie mając żadnej wiedzy o Dorze Bruder poza tymi dwoma dokumentami, Modiano kontynuuje poszukiwania fragmentów przeszłości Dory. To, co odkrywa w oficjalnych dokumentach i dzięki pozostałym członkom rodziny, staje się medytacją nad ogromnymi stratami okresu - utraconymi ludźmi, utraconymi historiami i utraconą historią. Modiano przedstawia poruszającą relację z dziesięcioletniego śledztwa, które zabrało go z powrotem do widoków i dźwięków Paryża pod okupacją nazistowską oraz paranoi reżimu P tain, gdy próbował znaleźć powiązania z Dorą. W swoich wysiłkach, aby wydobyć ją z przeszłości, Modiano zdaje sobie sprawę, że musi pogodzić się z widmami własnego trudnego okresu dojrzewania. Rezultat, montaż kreatywnych i historycznych materiałów, jest osobistą refleksją Modiano na temat straty, zarówno wspomnień, jak i pamięci.