The Love-Girl and the Innocent: A Play

Opinie czytelników

Recenzje prezentują mieszankę wysokich pochwał i krytyki książki. Podczas gdy niektórzy czytelnicy chwalą doskonałą obsługę i stan książki, inni dostarczają spostrzeżeń na temat jej narracji i wyzwań tematycznych.

Czytelnicy doceniają doskonałą obsługę książki i szybką dostawę. Książka jest opisywana jako będąca w świetnym stanie. Niektóre pozytywne komentarze podkreślają potężne obrazy Sołżenicyna z sowieckich obozów pracy i wciągające tematy.

Krytycy twierdzą, że sztuka ma trudności z opowiadaniem historii z powodu przytłaczającej liczby postaci, co utrudnia śledzenie fabuły. Wspominają, że brak wglądu we współczesną politykę może umniejszać przesłanie autora. Pisanie zostało opisane jako wadliwe w porównaniu do wcześniejszych dzieł Sołżenicyna.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Akcja tej pełnometrażowej sztuki rozgrywa się w 1945 roku w stalinowskim obozie pracy niewolniczej, podobnym do tego, w którym sam autor odbywał ośmioletnią karę. Jest to w zasadzie historia miłosna dwojga więźniów: Nemova, "niewinnego", nowego więźnia, który nie chce iść na kompromis, aby przeżyć, i Lyuby, dziewczyny, która mówi mu, że w obozie pracy uczciwość jest przepustką do śmierci. On desperacko stara się zachować honor i szacunek do samego siebie, podczas gdy ona próbuje przekonać go, że musi pójść na kompromis.

Historia miłosna opowiadana jest stopniowo i z przerwami na tle życia w obozie pracy. Duża liczba postaci na scenie, pracujących, kłócących się i walczących, podkreśla okrutny, pozbawiony prywatności świat, w którym para musi żyć. W końcu "niewinny" zdaje sobie sprawę, że jeśli podzieli się Lubą z jednym z wyższych rangą, będzie miał wszystko: dodatkowe jedzenie, wygodną pracę i kobietę, którą kocha. Musi tylko pójść na ten jeden kompromis.

The Love-Girl and The Innocent została przyjęta do wystawienia w 1962 roku przez Moskiewski Teatr Współczesny, ale następnie została zakazana. Nigdy nie została wystawiona w Rosji, na co autor skarżył się w swoim odważnym liście do Kongresu Pisarzy Radzieckich, przedrukowanym w wydaniu Farrar, Straus and Giroux Cancer Ward. Dzieła Sołżenicyna są zakazane w Związku Radzieckim od 1966 roku, a on sam został niedawno wydalony ze Związku Pisarzy Rosyjskich. Publikacja sztuki Sołżenicyna w Anglii i Ameryce oznacza jej pierwsze pojawienie się w druku w jakimkolwiek języku.