Sztuka i przedmioty

Opinie czytelników

Książka przedstawia dobrze uargumentowane argumenty za znaczeniem sztuki w zrozumieniu świata, czerpiąc z doświadczenia Harmana zarówno w krytyce sztuki, jak i filozofii. Mimo podobieństw do poprzednich prac Harmana, argumenty są skonstruowane z jasnością i unikają pretensjonalności, choć niektórzy krytycy uważają, że większe zaangażowanie w filozofię Deleuze'a wzmocniłoby dyskusję.

Starannie uargumentowane argumenty na rzecz znaczenia sztuki, dobrze skonstruowane i szczegółowe argumenty, minimalny pretensjonalny język, skutecznie łączą krytykę sztuki z zachodnią filozofią.

Podobnie jak poprzednie prace Harmana, może nie oferować nowych spostrzeżeń dla tych, którzy są z nimi zaznajomieni, pewne rozczarowanie z powodu braku zaangażowania w filozofię Deleuze'a.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Art and Objects

Zawartość książki:

W tej książce twórca ontologii zorientowanej obiektowo rozwija swój pogląd, że estetyka jest centralną dyscypliną filozofii. Podczas gdy nauka musi próbować uchwycić obiekt w kategoriach jego obserwowalnych cech, filozofia i sztuka nie mogą postępować w ten sposób, ponieważ nie mają bezpośredniego dostępu do swoich obiektów. Stąd filozofia dzieli ten sam los, co sztuka, będąc zmuszoną do komunikowania się pośrednio, aluzyjnie lub eliptycznie, a nie w jasnych terminach propozycjonalnych, które często są uważane - niesłusznie - za jedyną rzecz prawdziwej filozofii.

Pojmowanie filozofii i sztuki w ten sposób pozwala nam na nowo odczytać kluczowe debaty w teorii estetyki i spojrzeć na historię sztuki w inny sposób. Formalistyczna krytyka Greenberga i Frieda zostaje odrzucona, ponieważ odmawia przyjęcia wrodzonej teatralności i głębokiej wielości każdego dzieła sztuki. Ma to konsekwencje dla krytyki artystycznej, czyniąc treść obrazową ważniejszą niż sądzi formalizm, ale mniej powiązaną ze sferą społeczną niż utrzymuje antyformalizm. Ma to również konsekwencje dla historii sztuki, ponieważ surrealiści, David i Poussin, między innymi, zyskują na znaczeniu. Ścisły związek między estetyką a ontologią zachęca również do nowej periodyzacji współczesnej filozofii jako całości, a zwyczajowe odwrócenie się od Kantowskiej rzeczy samej w sobie w kierunku wzrostu filozoficznej „immanencji” okazuje się fałszywym świtem.

Ta ważna praca będzie bardzo interesująca dla studentów i badaczy filozofii, estetyki, historii sztuki i teorii kultury.