Sztuka i przedmioty

Opinie czytelników

Książka przedstawia szczegółowy argument za znaczeniem sztuki w zrozumieniu świata i opowiada się za realizmem w filozofii, stawiając sztukę obok nauki. Chociaż niektórzy czytelnicy uznali ją za powtarzalną, jeśli są zaznajomieni z poprzednimi pracami Harmana, precyzyjne rozumowanie autora i przystępny język zostały pozytywnie odnotowane.

⬤ Dobrze uargumentowany argument za znaczeniem sztuki
⬤ jasny i precyzyjny tekst
⬤ zwraca się do krytyków ze szczegółową argumentacją
⬤ unika pretensjonalnego języka powszechnego w krytyce sztuki
⬤ zachęca do patrzenia na świat przez kreatywny pryzmat.

Powtarzalne dla tych, którzy czytali poprzednie prace Harmana; niektórzy czytelnicy uważają, że autor nie angażuje się wystarczająco głęboko w inne perspektywy filozoficzne, zwłaszcza Deleuze'a.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Art and Objects

Zawartość książki:

W tej książce twórca ontologii zorientowanej obiektowo rozwija swój pogląd, że estetyka jest centralną dyscypliną filozofii. Podczas gdy nauka musi próbować uchwycić obiekt w kategoriach jego obserwowalnych cech, filozofia i sztuka nie mogą postępować w ten sposób, ponieważ nie mają bezpośredniego dostępu do swoich obiektów. Stąd filozofia dzieli ten sam los, co sztuka, będąc zmuszoną do komunikowania się pośrednio, aluzyjnie lub eliptycznie, a nie w jasnych terminach propozycjonalnych, które często są uważane - niesłusznie - za jedyną rzecz prawdziwej filozofii.

Pojmowanie filozofii i sztuki w ten sposób pozwala nam na nowo odczytać kluczowe debaty w teorii estetyki i spojrzeć na historię sztuki w inny sposób. Formalistyczna krytyka Greenberga i Frieda zostaje odrzucona, ponieważ odmawia przyjęcia wrodzonej teatralności i głębokiej wielości każdego dzieła sztuki. Ma to konsekwencje dla krytyki artystycznej, czyniąc treść obrazową ważniejszą niż sądzi formalizm, ale mniej powiązaną ze sferą społeczną niż utrzymuje antyformalizm. Ma to również konsekwencje dla historii sztuki, ponieważ surrealiści, David i Poussin, między innymi, zyskują na znaczeniu. Ścisły związek między estetyką a ontologią zachęca również do nowej periodyzacji współczesnej filozofii jako całości, a zwyczajowe odwrócenie się od Kantowskiej rzeczy samej w sobie w kierunku wzrostu filozoficznej „immanencji” okazuje się fałszywym świtem.

Ta ważna praca będzie bardzo interesująca dla studentów i badaczy filozofii, estetyki, historii sztuki i teorii kultury.