Poczwórny przedmiot

Opinie czytelników

Książka oferuje inspirujące i prowokujące do myślenia wprowadzenie do ontologii zorientowanej obiektowo (OOO), podkreślając relacje między obiektami w sposób nieantropocentryczny. Elokwentny styl pisania Grahama Harmana i innowacyjne pomysły zebrały pochwały, choć niektórzy czytelnicy uważają, że skupienie się na fenomenologii i gęstym kontekście filozoficznym stanowi wyzwanie.

⬤ Wysoce inspirująca treść
⬤ elokwentny styl pisania
⬤ uważany za znaczący wkład w ontologię zorientowaną obiektowo
⬤ oferuje nowe spojrzenie na tradycyjne postacie filozoficzne, takie jak Husserl i Heidegger
⬤ porusza ważne współczesne kwestie, takie jak filozofia środowiska.

⬤ może być zbyt skoncentrowana na fenomenologii dla niektórych czytelników
⬤ gęsta i bogata w odniesienia dla tych, którzy nie są dobrze zorientowani w filozofii
⬤ niektóre koncepcje i schematy mogą wydawać się zbyt skomplikowane lub niejasne.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Quadruple Object

Zawartość książki:

"Styl Harmana często przywodzi na myśl Williama Jamesa połączonego z duchem H.P. Lovecrafta".

Olivier Surel w Actu PhilosophiaW tej książce system metafizyczny Grahama Harmana jest przedstawiony w przejrzystej formie, wspomaganej pomocnymi diagramami. W rozdziale 1 Harman przedstawia swoją najbardziej zdecydowaną jak dotąd krytykę filozofii, które odrzucają przedmioty jako pierwotną rzeczywistość. Wszystkie takie odrzucenia są skażone "podważającym" lub "nadmiernie podważającym" podejściem do obiektów.

W rozdziałach 2 i 3 dokonuje przeglądu swoich koncepcji przedmiotów zmysłowych i rzeczywistych. W tym procesie atakuje prestiż zwykle przyznawany filozofiom ludzkiego dostępu, które Harman po raz pierwszy łączy z już zdyskredytowanym "paradoksem Menosa".

W rozdziałach od 4 do 7 Harman przybliża czytelnikowi swoją interpretację Heideggera, której kulminacją jest poczwórna struktura przedmiotów połączonych pośrednią przyczynowością. W rozdziale 8 spekuluje na temat implikacji tej teorii dla debaty nad panpsychizmem, którą Harman zarówno przyjmuje, jak i odrzuca.

W rozdziałach 9 i 10 wprowadza termin "ontografia" jako badanie różnych możliwych permutacji obiektów i jakości, które upraszcza za pomocą łatwej do zapamiętania terminologii zaczerpniętej ze standardowych kart do gry.