Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Air Power and the Arab World, 1909-1955: Volume 5: World in Crisis, 1936-1941
Ta pozornie idylliczna i wspaniała przedwojenna era podróży lotniczych w Imperium Brytyjskim została brutalnie przerwana przez wybuch II wojny światowej. Jeszcze wcześniej jednak nazistowski rząd Niemiec poczynił znaczne wysiłki, aby przekonać narody arabskie i ich rządy - tam, gdzie takie rządy istniały poza bezpośrednią kontrolą Francji i Wielkiej Brytanii - że Niemcy nie mają ambicji terytorialnych na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej.
Po rozpoczęciu działań wojennych naziści nadal głosili, że wraz z Włochami zapewnią arabską niepodległość po wygranej wojnie, co było nieprzekonującym twierdzeniem, biorąc pod uwagę niedawne zachowanie Włoch w Libii i południowym sąsiedzie świata arabskiego, Etiopii, znanej wówczas jako Abisynia. Jednym z głównych celów nazistowskiej i w mniejszym stopniu faszystowskiej propagandy był król Egiptu Faruq i ci członkowie egipskich sił zbrojnych, którzy wciąż wierzyli, że ich król może przynieść Egiptowi prawdziwą niepodległość i godność. To, w jakim stopniu taka propaganda odniosła sukces, pozostaje kwestią intensywnej debaty.
Od wybuchu II Wojny Światowej do końca 1940 roku jedyne arabskie siły powietrzne, które istniały tylko z nazwy, te z Egiptu i Iraku, przyczyniły się do wysiłku wojennego aliantów. Po przystąpieniu Włoch do wojny w czerwcu 1940 r. konflikt wkroczył na terytorium Egiptu i choć egipski rząd pozostał nominalnie neutralny, Królewskie Egipskie Siły Powietrzne i egipska armia zaangażowały się bezpośrednio, choć w dużej mierze "za linią frontu".
Królewskie Irackie Siły Powietrzne również zostały postawione w stan gotowości, ale będąc daleko od stref aktywnych operacji, nie zostały wciągnięte w konflikt. Upadek Francji spowodował, że francuskie terytoria mandatowe Syrii i Libanu przeszły pod kontrolę francuskiego rządu Vichy, który, choć oficjalnie neutralny w szerszej wojnie, stawał się coraz bardziej kolaboracyjny w sprawach międzynarodowych. Gdzie indziej, niegdyś wszechpotężne Imperium Brytyjskie zdawało się chwiać od porażki do porażki. Tak więc pod koniec 1940 r. większość ludzi w świecie arabskim - w tym w zdominowanym przez Brytyjczyków Egipcie i Iraku - wierzyła, że Niemcy i Włochy wygrają wojnę. Ta rosnąca opinia była również obecna w arabskich siłach zbrojnych, w tym w REAF i RIrqAF. Doprowadziło to do napięć, niezadowolenia, a nawet dezercji w Egipcie w 1941 roku. W Iraku zaowocowało to pierwszą wojną angielsko-iracką w maju 1941 r., znaną Brytyjczykom również jako rebelia Raszida Alego. Wydarzenia te będą stanowić trzon szóstego tomu Air Power and the Arab World.
