Ocena:
Książka przedstawia dobrze zbadany i zilustrowany przegląd kampanii Karola Wielkiego przeciwko Sasom, szczegółowo opisując konflikty religijne i terytorialne tamtych czasów. Chociaż książka stanowi dobre wprowadzenie do tematu dla zwykłych czytelników, niektórzy recenzenci uważali, że często brakuje jej głębi i szczegółów, szczególnie w odniesieniu do taktyki wojskowej i sił przeciwnych.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i dobrze zilustrowana
⬤ służy jako wciągająca historia popularna
⬤ zapewnia dokładne tło kontekstu kulturowego
⬤ obejmuje często pomijany okres w historii średniowiecza.
⬤ Niektórzy recenzenci stwierdzili, że omówienie jest powierzchowne i brakuje mu szczegółów na temat strategii i taktyki wojskowej
⬤ w wersji na Kindle odnotowano słabą prezentację ilustracji
⬤ niektóre treści mogą wydawać się nudne lub niekompletne dla poważniejszych entuzjastów historii.
(na podstawie 22 opinii czytelników)
The Conquest of Saxony Ad 782-785: Charlemagne's Defeat of Widukind of Westphalia
Podboje Karola Wielkiego stały się siłą napędową europejskiej polityki między klęską muzułmanów pod Poitiers a wyprawami krzyżowymi. Zdominował on militarną historię średniowiecznej Europy, ponieważ jego imperium obejmowało Francję, zachodnie Niemcy i północne Włochy.
Podbój Sasów przez Karola Wielkiego był najtrudniejszą i najbardziej długotrwałą z jego wojen. Obejmował 18 kampanii rozłożonych na 33 lata, wiele walk na niższym poziomie i najsurowsze ostateczne porozumienie pokojowe, jakie Karol Wielki kiedykolwiek narzucił pokonanemu wrogowi. Była to również najważniejsza ze wszystkich wojen Karola Wielkiego dla przyszłego kierunku i charakteru historii Europy, a także, paradoksalnie, rozpoczęła długi proces jednoczenia narodów niemieckojęzycznych.
Rozpoczęta w 772 r. serią najazdów i inwazji, kampania karolińska szybko nabrała charakteru podboju religijnego i mogła być inspiracją dla późniejszych krucjat przeciwko islamowi i pogańskim ludom Prus i Inflant. Po serii buntów i powstań pod przywództwem popularnego saskiego przywódcy Widukinda, Karol Wielki osobiście wkroczył na pole bitwy w latach 782-785 i poprzez serię bitew i mniejszych działań, zanim ostatecznie doprowadził Widukinda do upadku w 785 r., skonsolidował Saksonię jako część większego Imperium Karolingów.
