Ocena:
Najnowsza książka Davida Nicolle'a na temat Mameluków dostarcza szczegółowych informacji na temat ich sił zbrojnych, oferując dobre uzupełnienie wcześniejszych prac na ten temat. Została jednak skrytykowana za brak kontekstu historycznego i organizacji. Chociaż książka zawiera zaktualizowane odniesienia bibliograficzne i atrakcyjne wizualnie tablice, nie może w pełni pomieścić obszernej historii, którą ma objąć ze względu na jej ograniczoną długość.
Zalety:⬤ Dobry materiał referencyjny na temat mameluckich sił zbrojnych
⬤ dobrze ilustrowana i zaktualizowana bibliografia
⬤ zawiera przydatne informacje na temat szkolenia oddziałów i organizacji wojskowej.
⬤ Brak szczegółowego kontekstu historycznego, szczególnie w odniesieniu do kampanii wojskowych i upadku Mameluków
⬤ zdezorganizowana struktura
⬤ ograniczona głębia ze względu na krótki format obejmujący szeroki okres.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Mamluk 'Askari 1250-1517
Nowe materiały archeologiczne i badania stanowią podstawę tej obszernej, szczegółowej i pięknie ilustrowanej relacji o słynnych mameluckich askarach.
Armii Mameluków przypisuje się ostateczne pokonanie i wypędzenie krzyżowców z Bliskiego Wschodu, pokonanie i powstrzymanie inwazji Mongołów na islamski Bliski Wschód oraz stawienie czoła - choć nie pokonanie - Tamerlana. Ich państwo było zasadniczo państwem militarnym, ale przez wieki było także obrońcą świętych miejsc, co zapewniło mu najwyższy prestiż w późniejszym średniowiecznym świecie islamskim.
Oddziały mameluków (askarisów) sułtanatu mameluckiego w Egipcie i Syrii były prawdopodobnie najlepszymi zawodowymi żołnierzami okresu średniowiecza. Podobno rekrutowano ich jako młodocianych niewolników, choć ostatnie badania zaczęły podważać tę zbyt uproszczoną interpretację tego, co nazwano „fenomenem mameluków”. Sułtanat Mameluków i jego armia przetrwały niezwykle długo, od połowy XIII do początku XVI wieku, wystarczająco długo, by oprzeć się Portugalczykom na Oceanie Indyjskim i Morzu Czerwonym, zanim ostatecznie zostały pokonane i obalone przez sułtanat osmański.
Zjawisko mameluków trwało nawet dłużej w rządzonym przez Osmanów Egipcie, aż do ostatnich lat XVIII wieku. Było ono tak zakorzenione w egipskim, i w mniejszym stopniu syryjskim, społeczeństwie i polityce, że nowoczesna armia egipska z XIX wieku, w pierwszych dekadach swojego istnienia, była opisywana jako siła neo-mameluków.
