Oryginalny tytuł:
REPORT ON THE PFALZ BIPLANE, TYPE D.XV., February 1920Reports on German Aircraft 19
Zawartość książki:
D. XV był ostatnim z serii dwupłatowych myśliwców i znacznie różnił się od wcześniejszych samolotów, z obydwoma płatami głównymi wystającymi poza kadłub i bez linek nośnych.
Dolne skrzydło miało mniejszą rozpiętość i cięciwę oraz eliptyczne końcówki. Górne skrzydło miało kwadratowe końcówki i było wyposażone w lotki. Oba skrzydła były jednoczęściowe od końcówki do końcówki.
Pochylone na zewnątrz rozpórki w kształcie litery N definiowały D.
XV jako jednopłatowy dwupłat; grupy krótkich rozpórek ze środkowej i górnej części kadłuba łączyły go z górnym skrzydłem, a podobne grupy mocowały dolną płaszczyznę. D.
XV miał 6-cylindrowy, chłodzony wodą silnik rzędowy BMW IIIa o mocy 185 KM (138 kW) z prostokątną chłodnicą wypełniającą górną część nosa nad wałem napędowym dwułopatowego śmigła. W części rufowej kadłub miał zaokrąglony przekrój z pojedynczym otwartym kokpitem za krawędzią spływu górnego skrzydła. Usterzenie poziome było zamontowane w połowie kadłuba, w kształcie litery D i z wyważonymi sterami wysokości.
Płetwa była trójkątna i posiadała krótki, zakrzywiony, wyważony ster kierunku. Stałe konwencjonalne podwozie D. XV było typu osiowego, z końcami osi wspartymi na parach rozpórek w kształcie litery V i poprzeczkami z drutu; była też wysoka płoza ogonowa.
Uzbrojenie: dwa karabiny maszynowe Spandau. D.
XV został opracowany latem 1918 r. w wersjach z niewyważonymi lotkami (D. XVf) i podwieszonymi, wyważonymi lotkami (D.
XV (Spezial).
Rozważano także silnik Daimler DIIIa o mocy 180 KM (134 kW). Pfalz wziął udział w trzecich zawodach typu D, które odbyły się w październiku 1918 roku. Oceniono go jako samolot o wysokich osiągach i zwrotności, choć ciężki i trudny do lądowania.
Był to jeden z ostatnich niemieckich myśliwców dopuszczonych do produkcji, który uzyskał zatwierdzenie typu 4 listopada 1918 r., zaledwie kilka dni przed zawieszeniem broni. Ponieważ został zatwierdzony do produkcji tak późno, Pfalz XV nigdy nie osiągnął statusu operacyjnego. Niemniej jednak, kilka z nich zostało zbudowanych i ukończonych, a w zakładach Pfalz znajdowały się 74 ukończone kadłuby, gdy zostały one sprawdzone przez aliantów jesienią 1919 roku.
