Ranczo: Endeavors

Opinie czytelników

Seria jest bardzo chwalona za wciągającą fabułę, rozwój postaci i realistyczne przedstawienie postapokaliptycznych tematów. Wielu czytelników stwierdziło, że trudno ją odłożyć i wyraziło chęć na więcej książek z serii, odzwierciedlając silne emocjonalne powiązania z postaciami i fabułą.

⬤ Dobrze napisana i wciągająca fabuła
⬤ dobry rozwój postaci
⬤ realistyczne przedstawienie ludzkich cech i postapokaliptycznych scenariuszy
⬤ emocjonalne i wciągające
⬤ czytelnicy często czuli się zmuszeni do ciągłego czytania
⬤ wielu uważa ją za jedną z najlepszych serii, jakie czytali.

Niektórzy czytelnicy wyrazili rozczarowanie, że seria się kończy; kilku wspomniało o pragnieniu większej liczby przygód lub kontynuacji niektórych łuków postaci.

(na podstawie 84 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Ranch: Endeavors

Zawartość książki:

Myślałem, że dzień, w którym mój młodszy brat wrócił do mojego życia, był dniem, w którym wszystko się zmieniło. Nie mogłem się bardziej mylić. Stało się to dopiero w nocy 4 lipca 2016 roku. To była noc, kiedy zgasły światła i tak już zostało. Ta fatalna noc była tylko początkiem 10 miesięcy i 1200 mil przez piekło. Jason Sterling, mój brat, opowiedział wam swoją historię. Nazywam się Braden Sterling. Teraz moja kolej, by opowiedzieć o naszej podróży z małego miasteczka w Kansas do Elko w Nevadzie i na Ranczo.

FRAGMENT.

"Zadałem ci pytanie, chłopcze! "skrzywił się głos.

"I..... Uh..... Nie mamy żadnej broni, sir - w końcu wydusiłem z siebie słowa. Alex i ja trzymaliśmy ręce w górze.

"To mój problem? "Drzwi uchyliły się jeszcze o kilka centymetrów, ukazując pomarszczoną twarz i dzikie, einsteinowskie siwe włosy starca, który nie mógł mieć więcej niż pięć i pół metra wzrostu. Jego ubranie wisiało na jego szkieletowej postaci, ale strzelba ani drgnęła.

"Nie, proszę pana. To dobrze.....".

"Precz z tym, chłopcze! ".

"Natknęliśmy się na twoją chatę. Nie szukamy kłopotów", starałem się uspokoić głos i tętno.

"Jak już pytałem, w jaki sposób jest to mój problem? ".

"Zastanawiamy się, mamy nadzieję, że mógłbyś nam pomóc".

"Para takich młokosów jak wy? Chłopie, powinienem po prostu wysadzić wasze tyłki z tego ganku tu i teraz! "Widziałem, jak zacieśnia uścisk na karabinie.

"Whoa! Proszę! Po prostu pójdziemy! Mamy tam rodziny! "Zrobiłem kolejny krok w tył. Starzec zdawał się zastanawiać nad tym przez chwilę.

"Rodziny? ".

"Tak. Nasze żony i córki są po drugiej stronie polany. Proszę, po prostu wyjdziemy.....".

"Powiedz im, żeby wyszli tak, żebym ich widział! "rozkazał. Zamarłam ze strachu, ale Alex odwrócił się i pomachał wszystkim do przodu. Po kilku sekundach spojrzenie mężczyzny oderwało się od mojego. Mrużył oczy nad czubkiem strzelby, by zobaczyć, jak wychodzą zza drzew i zarośli. Miał ich na oku, gdy powoli przechodzili przez polanę i obserwował ich, dopóki nie stanęli na dole schodów.

"Nie szukamy kłopotów, sir. Możemy po prostu iść dalej - zaproponowałem ponownie.

"Chłopcze, może i nie szukaliście kłopotów, ale wygląda na to, że one was znalazły i pogryzły pół waszych tyłków. Skąd się tu wzięliście? ".