Przyszłość wojny: historia

Opinie czytelników

Książka zapewnia dogłębne spojrzenie na historyczne wzorce konfliktów i spekulacje na temat przyszłych wojen, łącząc spostrzeżenia różnych myślicieli i analizy współczesnych trendów wojennych. Chociaż jest chwalona za szczegółowe badania i prowokujące do myślenia treści, pojawiają się krytyczne uwagi dotyczące jej dostępności i poziomu zaangażowania.

Dogłębna analiza historyczna, dobrze zbadana, oferuje cenny wgląd w ewolucję działań wojennych, zawiera godną uwagi bibliografię i jest zalecana do kursów akademickich. Niektórzy czytelnicy opisują ją również jako przejrzystą i wciągającą. Książka skutecznie krytykuje zbyt optymistyczne poglądy na temat przyszłych konfliktów, a jej części są szczególnie podkreślane ze względu na ich znaczenie dla obecnych i przyszłych strategii wojskowych.

Niektórzy czytelnicy uważają książkę za zbyt akademicką i suchą, opisując ją jako nudną lub pozbawioną nowych spostrzeżeń. Jest ona również krytykowana za trudność w czytaniu i niepotrzebną gadatliwość. Pojawiają się skargi dotyczące skupienia się na anglo-amerykańskich perspektywach i redundancji niektórych sekcji. Ponadto niektórzy czytelnicy uważali, że autor nie odniósł się w wystarczającym stopniu do przyszłych trendów wojennych ani nie przedstawił jasnych, praktycznych spostrzeżeń.

(na podstawie 27 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Future of War: A History

Zawartość książki:

Wielokrotnie nagradzany historyk wojskowości, profesor i doradca polityczny przedstawia ostateczną historię działań wojennych we wszystkich jej postaciach i zastosowaniach, pokazując, co napędzało i nadal napędza tę wyjątkowo ludzką formę przemocy politycznej.

Pytania o przyszłość wojny są stałym elementem debaty politycznej, analizy strategicznej i popularnej beletrystyki. Gdzie powinniśmy szukać nowych zagrożeń? Jakie przebiegłe plany może mieć na myśli agresor? Jakie są najlepsze formy obrony? Jak można zachować pokój lub rozwiązać konflikt?

Począwszy od francuskiej klęski pod Sedanem w 1870 roku, aż po nieustające współczesne powstania w Iraku i Afganistanie, Lawrence Freedman, światowej sławy myśliciel wojskowy, ujawnia, że większość twierdzeń futurystów wojskowych jest błędna. Mimo to pozostają oni wpływowi.

Freedman pokazuje, jak ci, którzy wyobrażali sobie przyszłą wojnę, często mieli wyidealizowane wyobrażenie o niej jako ograniczonej, krótkiej i decydującej, i regularnie nie brali pod uwagę możliwości długich wojen - stąd uporczywe utrzymywanie się idei nokautującego ciosu, czy to poprzez błyskawiczną ofensywę lądową, pierwsze uderzenie nuklearne, czy cyberatak. Zauważa również brak uwagi poświęcanej wojnom domowym, dopóki Zachód nie zaczął w nich interweniować w latach 90. oraz jak granice między pokojem a wojną, między wojskiem, cywilami i przestępcami stają się coraz bardziej rozmyte.

Relacja Freedmana z półtora wieku działań wojennych i (często błędnego) myślenia, które poprzedza wojnę, jest wyzwaniem zarówno dla jastrzębi, jak i gołębi, i stawia obecne myślenie strategiczne w odważnej perspektywie historycznej.