Dowodzenie: Polityka operacji wojskowych od Korei po Ukrainę

Opinie czytelników

Książka jest dobrze zbadaną i wnikliwą analizą konfliktów zbrojnych na przestrzeni ostatnich 70 lat, oferującą unikalne spojrzenie na dowodzenie i stosunki cywilno-wojskowe. Pomimo pewnych krytycznych uwag dotyczących głębi i jasności w niektórych obszarach, wielu czytelników uznało ją za wciągającą, pouczającą i pełną cennych lekcji mających zastosowanie poza kontekstem wojskowym.

⬤ Dobrze napisana i wciągająca
⬤ zapewnia ekscytujący przegląd konfliktów zbrojnych
⬤ oferuje wnikliwą analizę lekcji dowodzenia i przywództwa
⬤ dokładne badania przeprowadzone przez doświadczonego historyka
⬤ przedstawia fascynujące studia przypadków
⬤ poprawia zrozumienie stosunków cywilno-wojskowych.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali rozdział wprowadzający za mało szczegółowy
⬤ inni zauważyli potrzebę większej jasności we wnioskach z każdego studium przypadku
⬤ kilku krytyków wskazało, że książka może być gęsta i przytłaczająca, szczególnie w pierwszej połowie
⬤ niektórym rozdziałom może brakować szerszego spojrzenia strategicznego.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Command: The Politics of Military Operations from Korea to Ukraine

Zawartość książki:

Używając przykładów z wielu różnych konfliktów, Lawrence Freedman pokazuje, że skuteczne dowodzenie wojskowe zależy nie tylko od umiejętności efektywnego wykorzystania sił zbrojnych, ale także od zrozumienia kontekstu politycznego, w którym działają.

Dowodzenie na wojnie polega na tworzeniu skutecznych strategii i ich wdrażaniu, upewnianiu się, że rozkazy są odpowiednie, dobrze zakomunikowane, a następnie przestrzegane. Ale jest to również proces intensywnie polityczny. Dzieje się tak głównie dlatego, że sposób prowadzenia wojen zależy w dużej mierze od tego, jak ustalane są ich cele. Dzieje się tak również dlatego, że dowódcy w jednym obszarze muszą posiadać zdolność do współpracy z innymi strukturami dowodzenia, w tym z innymi gałęziami sił zbrojnych i sojusznikami. W książce Command Lawrence Freedman bada znaczenie zarówno politycznych, jak i operacyjnych aspektów dowodzenia, przedstawiając serię jedenastu żywych studiów przypadków, z których wszystkie pochodzą z okresu po 1945 roku. W tym okresie ryzyko eskalacji nuklearnej doprowadziło do odejścia od konfrontacji wielkich mocarstw w kierunku wojen domowych, a postęp w technologiach komunikacyjnych ułatwił dowódcom wyższego szczebla kierowanie podwładnymi.

Freedman opisuje zarówno porażki, jak i zwycięstwa. Pakistańscy generałowie próbowali uniknąć kapitulacji, gdy tracili wschodnią część swojego kraju na rzecz Indii w 1971 roku. Iracki Saddam Husajn przekształcił swoje porażki w triumfalne narracje o zwycięstwie. Osama bin Laden uciekł Amerykanom w Afganistanie w 2001 roku. Wielka Brytania walczyła jako młodszy partner USA w Iraku po 2003 roku. Natknęliśmy się na niesubordynowanych generałów, takich jak izraelski Arik Sharon, oraz tych z armii francuskiej w Algierii, tak sfrustrowanych swoim przywództwem politycznym, że dwukrotnie próbowali je zmienić. Na drugim końcu skali, Che Guevara w Kongo w 1966 roku i Igor Girkin w Ukrainie w 2014 roku, obaj próbowali wywołać lokalne wojny, aby dopasować je do swoich wielkich celów.

Freedman kończy książkę rozważaniami na temat przyszłości dowodzenia w świecie, który staje się coraz bardziej zależny od technologii takich jak sztuczna inteligencja. Ta szeroko zakrojona i wnikliwa historia zmieniającej się natury dowodzenia w erze powojennej, będzie stanowić ostateczny opis fundamentalnej koncepcji zarówno w sprawach wojskowych, jak i politycznych.