Future of Post-Human Etiology - Towards a New Theory of Cause & Effect -- Volume 2
Czy tradycyjne rozumienie przyczyny i skutku w etiologii jest tak pewne, że Arthur Eddington zaproponował w 1927 r. strzałkę czasu lub strzałkę czasu obejmującą jednokierunkowy kierunek lub asymetrię czasu, tak że przyczyna poprzedza zdarzenie przyczynowe, które występuje przed zdarzeniem, na które wpływa.
W ten sposób przyczynowość jest ściśle związana ze strzałką czasu (WK 2014). Temu pewnemu poglądowi na przyczynę i skutek można przeciwstawić przeciwny pogląd Michaela Dummetta, który w 1957 r. zasugerował, że nie ma filozoficznego sprzeciwu wobec skutków poprzedzających ich przyczyny, W przeciwieństwie do tych przeciwstawnych poglądów (i innych, które zostaną omówione w książce), etiologia (w odniesieniu do przyczyny i skutku) nie jest ani możliwa (lub niemożliwa), ani pożądana (lub niepożądana) w takim stopniu, w jakim odpowiedni ideolodzy (po różnych stronach) chcieliby, abyśmy wierzyli.
Oczywiście to kwestionowanie różnych przeciwstawnych poglądów na przyczynę i skutek nie oznacza, że badanie etiologii jest bezużyteczne lub że te różnorodne dziedziny (związane z etiologią), takie jak fizyka, inżynieria, biologia, filozofia, medycyna, epidemiologia, rząd, geografia, analiza przestrzenna, psychologia, statystyka, matematyka, ekonomia, zarządzanie, historia, prawo, socjologia, teologia i tak dalej są bezwartościowe. (WK 2014b i 2014c) W rzeczywistości żaden z tych skrajnych poglądów nie jest wiarygodny.
Książka ta oferuje raczej alternatywny (lepszy) sposób rozumienia przyszłości etiologii w odniesieniu do dialektycznej relacji między przyczyną a skutkiem, ucząc się z różnych podejść w literaturze, ale nie faworyzując żadnego z nich (ani ich nie integrując, ponieważ niekoniecznie są one ze sobą kompatybilne). Mówiąc dokładniej, książka ta oferuje nową teorię (tj.
pluralistyczną teorię etiologii), która wykracza poza istniejące podejścia w nowatorski sposób i jest zorganizowana w czterech rozdziałach.
