Przełamanie Linii Zygfryda: Nadrenia, luty 1945 r.

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

Breaking the Siegfried Line: Rhineland, February 1945

Zawartość książki:

W tym drugim z tomów Tima Saundersa poświęconych początkowej fazie kampanii nadreńskiej w 1945 r. uwaga skupia się na północy Reichswaldu, na równinie zalewowej Renu i wąskim pasie nieco wyżej położonego terenu.

W tym drugim z tomów Tima Saundersa poświęconych początkowej fazie kampanii nadreńskiej w 1945 r., uwaga skupia się na północy Reichswaldu, na równinie zalewowej Renu i wąskim pasie nieco wyżej położonego terenu.

Wśród gwałtownie wzbierających wód powodziowych, 3 Dywizja Kanadyjska zyskała przydomek "Szczury wodne", walcząc o oczyszczenie wiosek i grobli, podczas gdy po ich prawej stronie 15 Dywizja Szkocka walczyła przez zewnętrzną obronę Niemców, a czołgi ugrzęzły głęboko, zanim stanęły przed obroną Linii Zygfryda. Nawet jeśli zostali oszukani przez błędne oszacowanie zamiarów aliantów, niemiecki opór wobec Brygady Pancernej Gwardii, specjalistycznych pojazdów szturmowych 79 Dywizji Pancernej i szkockiej piechoty był sztywny, gdy przedarli się przez rowy przeciwczołgowe i bunkry.

Dążąc do utrzymania tempa, generał Horrocks, dowódca XXX Korpusu, wypuścił 43 Dywizję Wessex i 8 Brygadę Pancerną do wąskiego korytarza między powodziami a Reichswaldem, co spowodowało straszliwy korek. Mimo to żołnierze i czołgi West Country wkrótce znalazły się w poważnie zbombardowanych ruinach Kleve, pierwszego znaczącego niemieckiego miasta, które zostało zdobyte przez Brytyjczyków.

Niemiecka reakcja na atak na "wtyczkę Reichswaldu" polegała na wysłaniu ocalałych formacji pancernych i panzergrenadierskich na południe w celu kontrataków, aby stłumić aliancką ofensywę, która była gotowa rozlać się na Nadrenię.