Kontratak pod Arras 1940

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółową narrację na temat wydarzeń towarzyszących kontratakowi na Arras w 1940 r., ale cierpi z powodu mylącego tytułu i braku analizy taktycznej. Chociaż oferuje przydatne spostrzeżenia i zrozumienie chaotycznej sytuacji, w jakiej znalazły się siły alianckie, jest krytykowana za błędy w faktach, odniesieniach i ogólnej prezentacji. Książka może spodobać się osobom zainteresowanym historią wojskowości, ale może nie spełnić oczekiwań tych, którzy szukają kompleksowego przewodnika taktycznego.

⬤ Szczegółowa analiza wydarzeń kontrataku na Arras, podkreślająca chaos i wyzwania, przed którymi stanięto.
⬤ Pomocne mapy, które pomagają zrozumieć ruchy i działania oddziałów.
⬤ Nowe wspomnienia z pierwszej ręki ubarwiają narrację.
⬤ Przydatne dla osób prowadzących badania lub projektujących symulacje wojskowe.

⬤ Mylący tytuł, ponieważ nie skupia się na konkretnych bitwach.
⬤ Powtarzanie i relacjonowanie znanych już wydarzeń prowadzących do ataku.
⬤ Liczne błędy merytoryczne i korektorskie, w tym nieprawidłowe daty i błędnie zidentyfikowane zdjęcia.
⬤ Brak odpowiednich cytatów, bibliografii i odniesień, co budzi wątpliwości co do wiarygodności treści.
⬤ Niektóre mapy i obrazy są źle odwzorowane i zawierają nieścisłości.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Arras Counter-Attack 1940

Zawartość książki:

21 maja 1940 roku, podczas niefortunnej kampanii w Dunkierce, Brytyjczycy rozpoczęli operację, której przewodziły dwa pułki czołgów, mające pomóc w zabezpieczeniu miasta Arras. Była to jedyna znacząca operacja pancerna przeprowadzona przez Brytyjczyków podczas kampanii.

Słabo skoordynowane i źle startujące czołgi Matilda wpadły na flanki nadmiernie rozciągniętej 7 Dywizji Pancernej Rommla. Ponieważ niemieckie działa przeciwpancerne nie były w stanie przebić pancerza brytyjskich czołgów, piechota Rommla pogrążyła się w chaosie, gdy Matildy wbiły się głęboko w ich flankę. Niemcy byli ostrzeliwani z broni maszynowej i zaczęli się masowo poddawać, ale ponieważ brytyjska piechota pozostawała daleko w tyle, tocząc własne bitwy w wioskach, nie było nikogo, kto mógłby ich zebrać.

W tę scenę chaosu wkroczył Rommel, którego osobiste przywództwo i przykład zaczęły uspokajać jego oddziały i organizować skuteczną reakcję, pomimo tego, że był opluty mózgami swoich adiutantów. To był klasyczny Rommel, ale w następstwie twierdził, że został zaatakowany przez pięć dywizji.

Kontratak w Arras przyczynił się do wydania przez Hitlera słynnego "rozkazu zatrzymania" dla swoich pancerników, który prawdopodobnie umożliwił armii brytyjskiej wycofanie się do Dunkierki i uniknięcie całkowitego zniszczenia.