Bitwa o Bocage, Normandia 1944: Punkt 103, Tilly-Sur-Seulles i Villers Bocage

Opinie czytelników

Książka zapewnia dogłębne spojrzenie na brytyjskie walki podczas wczesnych etapów bitwy o Normandię, zawierając dokładne badania i bogate szczegóły dzięki różnym źródłom pierwotnym, takim jak wywiady i wpisy do pamiętników. Chociaż skutecznie wypełnia lukę w literaturze na ten temat dzięki szczegółowym opisom taktycznym i wizualizacjom, niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej emocjonalnej głębi i spójnej narracji.

⬤ Dobrze zbadana, ze szczegółowymi relacjami z brytyjskiej kampanii w Normandii
⬤ zawiera cenne mapy i zdjęcia
⬤ zapewnia wgląd w doświadczenia obu stron
⬤ odpowiednia dla czytelników szukających kompleksowego przeglądu taktycznego.

⬤ Może być sucha i przytłaczająca szczegółami
⬤ brakuje emocjonalnego związku i człowieczeństwa w opowiadaniu historii
⬤ niektórzy czytelnicy uważali, że nie ma nadrzędnej narracji ani konkluzji.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Battle for the Bocage, Normandy 1944: Point 103, Tilly-Sur-Seulles and Villers Bocage

Zawartość książki:

Jest to historia walk w Normandii prowadzonych przez weteranów pustynnych formacji sprowadzonych przez Montgomery'ego z Morza Śródziemnego w celu przewodzenia inwazji: 50. dywizji piechoty i 7. dywizji pancernej oraz 4. brygady pancernej. Silnie wzmocnione przez jednostki indywidualne i nowe jednostki, ich zadaniem poza plażami było pchnięcie na południe do Villers Bocage z bronią pancerną wieczorem w dniu D, aby zakłócić niemieckie kontrataki na przyczółku.

Trudności na plażach 50 Dywizji i stracone okazje dały czas 12 Dywizji Pancernej Hitlerjugend SS i równie elitarnej 130 Dywizji Panzer Lehr na dotarcie do Normandii, pomimo własnych opóźnień spowodowanych przez alianckie myśliwce bombardujące. W rezultacie natarcie 4 Brygady Pancernej na południe napotkało opór od samego początku i zostało stanowczo zablokowane na południe od punktu 103 po posunięciu się o mniej niż 5 mil.

Poważny kontratak Panzer Lehr nie powiódł się, podobnie jak ponowna brytyjska próba, tym razem podjęta przez osławioną 7 Dywizję Pancerną, która została zatrzymana pod Tilly sur Seulles. Od tego momentu walki stały się stopniowo wyczerpującą walką w żywopłotach kraju Bocage na południe od Bayeux. Coraz więcej jednostek było wciąganych do walki, która stale rozszerzała się na zachód. W końcu, przez Caumont Gap, nadarzyła się okazja do oskrzydlenia niemieckiej obrony i 7 Dywizja Pancerna dotarła do Villers Bocage. Tutaj hrabstwo London Yeomanry napotkało nowo przybyłe Tygrysy Michaela Wittmanna, co przyniosło katastrofalne skutki. Szczury Pustyni zostały zmuszone do wycofania się, tracąc wiele ze swojej reputacji.

Potem nastąpiło to, co bataliony 50 Dywizji opisują jako "najbardziej nieprzyjemny okres wojny", w zaciekłych walkach, często z bardzo bliska, o "następny żywopłot".