Polityka i kultura zombie w erze kapitalizmu kasynowego; wydanie drugie

Opinie czytelników

Książka dr Henry'ego Giroux przedstawia fascynujące spojrzenie na amerykańską politykę, kapitalizm i edukację, zachęcając czytelników do autorefleksji na temat ich roli w procesie demokratycznym. Chociaż książka ma pewne problemy z dostępnością, jej wnikliwy komentarz do współczesnych zagadnień sprawia, że jest to wartościowa lektura.

Wciągająca i dalekowzroczna perspektywa, kompleksowy zakres, przejrzysty i wnikliwy komentarz na temat społeczno-politycznego krajobrazu Ameryki, zachęca do autorefleksji, gorąco polecana przez kilku recenzentów.

Trudna do przeczytania ze względu na wymagającą tematykę, kiepski projekt okładki, sensacyjny tytuł, uważany za ideologicznie stronniczy, nieco drogi.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Zombie Politics and Culture in the Age of Casino Capitalism; Second Edition

Zawartość książki:

W drugim wydaniu Zombie Politics and Culture in the Age of Casino Capitalism Henry A.

Giroux wykorzystuje metaforę zombie, aby podkreślić, w jaki sposób Ameryka przyjęła maszynerię śmierci społecznej i obywatelskiej, która chłodzi wszelkie ślady solidnej demokracji. Przedstawia on różne sposoby, w jakie polityczne, korporacyjne i intelektualne zombie, które rządzą Ameryką, obejmują instytucje śmierci, takie jak rozdęte wojsko, państwo karzące, formę drapieżnego kapitalizmu oraz autorytarny, napędzany śmiercią zestaw polityk, które sankcjonują tortury, celowe zabójstwa i permanentną psychologię wojenną.

Autor argumentuje, że rządowa i korporacyjna paranoja jest głęboko zakorzeniona w Ameryce. Utrzymując ogromne państwo bezpieczeństwa, siły rządzące promują internalizację swojej ideologii, sposobów rządzenia i polityki, albo uwodząc obywateli dekadenckimi przyjemnościami kochającej celebrytów kultury konsumpcyjnej, albo bijąc ich do uległości. Giroux wzywa do systemowej alternatywy dla kapitalizmu zombie poprzez polityczny i pedagogiczny imperatyw, aby zająć się i poinformować o nowej wizji kulturowej, trybie indywidualnej podmiotowości i zrozumieniu krytycznej sprawczości.

Jako część większego wysiłku na rzecz zbudowania szeroko zakrojonego ruchu społecznego, Giroux opowiada się za nowym językiem politycznym zdolnym do umieszczenia edukacji w centrum polityki. Łącząc język krytyki z dyskursem wykształconej nadziei, wzywa do odzyskania przestrzeni publicznych i instytucji, w których mogą kwitnąć kultury formacyjne, które odżywiają radykalną wyobraźnię i ciągłe poszukiwanie sprawiedliwości, równości i obietnicy przyszłej demokracji.