Abstract Poetry
Poezja Sarah Wilson Kto? Czyje wspomnienia to domowe przetwory słodkie i cierpkie o smaku wysublimowanej mądrości? Niespodzianka jednego nieprawdopodobnego słowa dotykającego drugiego W odcieniach złotej rdzy i błękitu Sowa poezji Sarah płacze w nocy, rozdzierając ciszę, szokując i uwodząc nas tabu.
Mieszkańcy jej małego miasteczka to prawdziwa wisienka na torcie. Obrazy i słowa są przenoszone do naszego umysłu wraz z jej pochodnią, gdy wędrujemy w dół do jej doku na jeziorze.
Jej kapitan nie jest przy łodzi, ale siedzi cicho na werandzie. Sarah częstuje nas herbatą w bardzo uprzejmy sposób, a następnie płynie z nami z wiatrem tak szybkim, że jesteśmy balonami w Nor'easter, łapiąc gałąź, aby odpocząć i obserwować dziwniejsze niż fikcja, zanim zostaniemy porwani w kolejny dzień oczekiwanej niespodzianki.
