Picasso / Marx: And Socialist Realism in France
Idee Marksa są obecnie poddawane ponownej ocenie na całym świecie, a konferencje przyciągają najważniejszych krytycznych myślicieli lewicy. Marx and the Aesthetic (Amsterdam, 2012) dokonała ponownej oceny Marksa w kontekście jego własnych twórczych inspiracji i współczesnej sztuki.
Max Raphaels Proudhon, Marx, Picasso (1933), opublikowana w Paryżu przez wygnanego niemieckiego historyka sztuki, współczesnego Walterowi Benjaminowi, zawierała pierwszą próbę marksistowskiej krytyki Picassa. Jego książka ukazała się, gdy globalny kryzys kapitalizmu zbiegł się z narodzinami faszyzmu. Picasso/Marx spogląda wstecz i być może do przodu, ponownie umiejscawiając Picassa w kategoriach dialektycznych.
Jego kontekst jako gracza na mało znanym komunistycznym Zachodzie, skupionym wokół Paryża, wprowadza do gry marksistowską teorię jego czasów. Od lat trzydziestych do siedemdziesiątych, Marks, Lenin i Stalin dyskutowali własne teorie na temat sztuki i literatury wraz z Plechanowem, Bogdanowem i Żdanowem.
John Bergers Success and Failure of Picasso (1965), poświęcony Rafaelowi, przedstawił krytykę sztuki Picassa i polityki komunistycznej za życia malarza. Picasso/Marx przedstawia krytyczne spojrzenie na Picassa jego nowym odbiorcom od Melbourne po Moskwę.
